"Με την "Ωραία της ημέρας" επιχείρησα να δείξω το τρομερό διαζύγιο ανάμεσα στην καρδιά και τη σάρκα, ανάμεσα σε μια αληθινή, απέραντη και τρυφερή αγάπη και στην αδυσώπητη απαίτηση των αισθήσεων. ['Ομως], το να εκθέσω το δράμα της ψυχής και της σάρκας χωρίς να μιλήσω ελεύθερα και για τα δύο, μου φαίνεται αδύνατο".
(Ζοζέφ Κεσέλ)
Το μυθιστόρημα, στο οποίο βασίστηκε η ομότιτλη ταινία του Μπουνιουέλ με την Κατρίν Ντενέβ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αφηγείται την ιστορία της Σεβερίν Σεριζί. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την εξέλιξη της ηρωίδας: από ένα συμβάν της παιδικής της ηλικίας, το οποίο θα σημαδέψει τη σεξουαλική της εξέλιξη, ως την προβληματική σχέση της με τον άντρα της, τις μαζοχιστικές φαντασιώσεις της και την καταφυγή της σε ένα πορνείο, όπου με το ψευδώνυμο η "Ωραία της Ημέρας", θα αναζητήσει την ερωτική ικανοποίηση.
Μια αλληγορία για την καταστροφική δύναμη της σεξουαλικότητας.
"Καθώς μιλούσε, τράβηξε το κάθισμά του λίγο προς τα πίσω, έτσι που η Σεβερίν δεν τον έβλεπε πια. Μόνο η φωνή του ακουγόταν, αυτή η φωνή της οποίας, συνήθως, ο Ισόν έμοιαζε ν' αγνοεί τη δύναμη και που, τώρα, τη χειριζόταν όπως ένα επικίνδυνο εργαλείο. Αυτή η φωνή δεν απευθυνόταν μονάχα στην ακοή αλλά και σ' όλα τα νευρικά κύτταρα, διαλυτική, υποχθόνια. Η Σεβερίν, με τα νεύρα τεντωμένα, δεν είχε τη δύναμη να τον κάνει να σωπάσει... Αίφνης, δυο χέρια βάρυναν τους ώμους της κι ένα λαίμαργο χνότο της έκαψε τα χείλη. Για απειροστό κλάσμα του δευτερολέπτου, έμεινε αποσβολωμένη απ' τη διαπεραστική ηδονή που την κατέλαβε..."
Ο Ζοζέφ Κεσέλ γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1898 από εβραϊκή οικογένεια που είχε εγκαταλείψει τη γενέθλια ρωσική γη. Ο ίδιος βίωνε υπαρξιακά την τριπλή του ταυτότητα: Εβραίος, Ρώσος, Γάλλος -σπούδασε στη Νίκαια και στο Παρίσι και πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο σαν αεροπόρος. Η αποδημία της οικογένειας του ίσως να ρίζωσε βαθιά μέσα του, αφού η περιήγηση ανά τον κόσμο αποτέλεσε τη βαθιά έμπνευση του. Η κριτική, όχι άδικα, θεωρεί ότι η πένα του κυοφόρησε μέσα της ένα νέο λογοτεχνικό είδος, το μυθιστορηματικό ρεπορτάζ, στο οποίο οι βαθιές εμπειρίες του συγγραφέα προσδιορίζουν το χτίσιμο της αφήγησης. Η δημοσιογραφική του δεινότητα, μα και περιέργεια, θα καλύψει όλα τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τον πλανήτη για μισό αιώνα περίπου. To 1926 θα τιμηθεί με το μεγάλο βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας, για το βιβλίο του "Les captifs", και το 1962 θα γίνει μέλος της Ακαδημίας, χωρίς να αποκρύψει στο ελάχιστο την ταυτότητα του. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1967, ο Λουίς Μπουνιουέλ μεταφέρει στην οθόνη με αριστουργηματικό τρόπο την "Ωραία της ημέρας" (του 1928), αποφέροντάς του διεθνή προβολή. Στην οθόνη μεταφέρονται, επίσης, τα μυθιστορήματά του "Η νύχτα των στρατηγών" (Ανατόλ Λίτβακ, 1967), "Η στρατιά των σκιών/ L'Armee des ombres" (Ζαν Πιερ Μελβίλ, 1969) και "Η περαστική του Σαν Σουσί" (Ζαν Ρουφιό, 1982). Πέθανε στην Avernes, το 1979, και τάφηκε στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς στο Παρίσι.
