Ημερολόγιον από τον πόλεμο του 1940

Έχει υπολογισθή ότι μετά το έτος 2000 ελάχιστοι από εκείνους οι οποίοι επολέμησαν στην Πίνδο και στην Β. Ήπειρο, "στον πόλεμο της Αλβανίας" όπως συνηθίζουμε να τον αποκαλούμε, θα βρίσκωνται ακόμη ανάμεσά μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχουμε πια μαρτυρίες από πρώτο χέρι, από αυτόπτες μάρτυρες, ώστε να ακούσουν, να γνωρίσουν, να μάθουν και να διδαχθούν οι νεώτερες γενιές, το πώς επολέμησαν οι παππούδες τους εκείνον τον τρομερό χειμώνα του 1940, όχι μόνον επάνω στα κακοτράχαλα και χιονισμένα βουνά μας, αλλά και εις την "ημετέραν θάλασσαν" και τους συννεφιασμένους από τα σύννεφα του πολέμου ουρανούς μας. Και καθώς η Ιστορία, τόσον η αρχαία όσον και η νεώτερη, σήμερα ξαναγράφεται (από στρατευμένους "ιστορικούς") πάντοτε εις βάρος των Ελλήνων, αγνοώντας τους ή αδικώντας τους, μαρτυρίες όπως αυτές των σημειώσεων που πολλοί Έλληνες φαντάροι κρατούσαν στο Μέτωπο, επιβάλλεται να γίνουν ευρύτερα γνωστές. Όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί ο Θ. Παπαμανώλης "ωσάν να μη συνέβαινε τίποτε, ωσάν να ευρίσκοντο έξηπλωμένοι είς την αναπαυτικήν πολυθρόνα εις το σπήτι των, χωρίς η επιστολή των να προδίδη την γύρω κόλασιν του πυρός, του σιδήρου και της πυρίτιδος, οι Έλληνες γράφουν...".