Αλλά ο εργάτης που θάφτηκε ζωντανός
στη ζώνη του Περάματος
και τα μωρά που έμειναν,
κι ο νεαρός σπουδαστής του πρώην Τεχνικού (νυν Ενιαίου)
που εργάζεται ευελικτότατα
τις είκοσι πέντε από τις είκοσι τέσσερις ώρες της ζωής του,
για να ειδικευθεί στη συνέχεια στην ανεργία
(ή να μην ειδικευθεί αν προτιμά)
κι εκείνος ο μικρούλης,
(τον Παναγιώτη του νυχτερινού εννοώ)
που σάλταρε από εγκατάλειψη
κι έγειρε γλυκά-γλυκά,
δεν είναι ένα "φαντασιακό προλεταριάτο".
Αλλά ένα πραγματικό που τρίζει σαν εφιάλτης,
και υπόσχεται ανατροπές αυτοκυριαρχούμενο.
Μέρος του ποιήματος "Άει Ρόζα Λούξεμπουργκ" της συλλογής.
Η Μαρία Ταταράκη γεννήθηκε στις Σέρρες στις 19 Ιουλίου του 1957. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1986 άρχισε να εργάζεται ως φιλόλογος στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Για 25 χρόνια περιφρούρησε τη μαθησιακή περιπέτεια μέσα στις τάξεις, και υποστήριξε το δικαίωμα των παιδιών στα παιχνίδια και τα λάθη. Παράλληλα ανέπτυξε ενεργή συμμετοχή στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών. Άρθρα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά όπως το "Εντευκτήριο", η "Ελευθεροτυπία" και η "Αυγή". Έφυγε από τη ζωή στις 3 Σεπτεμβρίου του 2010.
