Με τον τόμο αυτόν ο συγγραφέας φαίνεται να ολοκληρώνει διακριτικά τη νουθεσία του για επιστροφή μας στον κόρφο της σεπτής μητέρας φύσης ή για ανάλογη ενδοσκόπηση στην αθέατη πλευρά της ψυχοσύνθεσής μας, κατά τη διαπίστωση του Παλαμά: "Σάμπως και 'μεις απ' την καρδιά μας δεν είμαστε της φύσης;".
