Είναι δυνατό να προστατευτούμε από άλλα δεινά, όσον αφορά τον θάνατο όμως, εμείς οι άνθρωποι ζούμε σε μια πόλη χωρίς τείχη.
Επίκουρος
Θα ήθελα να ισχυριστώ εξαρχής κάτι τολμηρό: το γεγονός πως πεθαίνουμε είναι το σημαντικότερο γεγονός για εμάς.
Κατά κύριο λόγο, αγνοούμε τον θάνατο. Σχεδιάζουμε το μέλλον σαν να μην πρόκειται να συμβεί. Δεν πορευόμαστε σαν τα υπόλοιπα ζώα που η επίγνωση του θανάτου τους αναδύεται μόνο όταν αντιμετωπίζουν μια απειλή. Με μια έννοια, γνωρίζουμε πως θα πεθάνουμε. Γνωρίζουμε ότι ο θάνατός μας θα είναι το τέλος μας, ότι ο θάνατος δεν είναι ένα επίτευγμα ή ένας σκοπός, και ότι με κάποιο τρόπο είναι ταυτόχρονα αναπόφευκτος και αβέβαιος. Παρ’ όλα αυτά, τρέχουμε μακριά από αυτή τη γνώση σαν να μην έχει καμιά σχέση με μας. Ο θάνατος, όταν έρχεται, πάντοτε μας σοκάρει, αποτελεί ένα χτύπημα που μας έρχεται απέξω, παρά αποτελεί μια κεντρική ανθρώπινη δυνατότητα. Αντιδρούμε στον θάνατο -των άλλων- περισσότερο ως κάτι που τους συνέβη παρά ως κάτι που σχετίζεται με το ποιοι είναι. Αν το βλέπαμε ως κάτι που σχετίζεται με το ποιοι είμαστε, θα έπρεπε επίσης να δούμε τον εαυτό μας με όρους θνητότητας. Για τους περισσότερους από εμάς, τον περισσότερο καιρό τουλάχιστον, αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να αντέξουμε.
Todd May
