Για τη νεαρή Πετί αγάπη σημαίνει αυτό που γνώρισε στο ορφανοτροφείο από τους "Θείους της Κυριακής", τους κυρίους που επισκέπτονταν τα Σαββατοκύριακα το άσυλο, και με τη συγκατάθεση της διευθύντριας, υποχρέωναν τα παιδιά να τους ικανοποιούν σεξουαλικά. Η Πετί ζητά εργασία ως νταντά στο σπίτι του ξεπεσμένου αριστοκράτη Θαντίους Ντέιβναντ, που έχασε τη γυναίκα του και έμεινε με τη μόλις έξι μηνών κόρη του Τζορτζίνα. Για τον Θαντίους, που η κόρη του είναι το μόνο πλάσμα για το οποίο νιώθει αγάπη, η Πετί δε διαθέτει τα προσόντα για να πάρει τη δουλειά οπότε τα καθήκοντα της νταντάς αναλαμβάνει η πεθερά του. Η Πετί όμως τον φαντασιώνει ως σωτήρα της. Φτάνει στο σημείο να απαγάγει το παιδί του, προσπαθώντας να κερδίσει τη συμπάθειά του. Οι εξελίξεις τότε είναι απρόβλεπτες: ο θάνατος σημαδεύει διπλά και τριπλά το καλοκαίρι της συνάντησης αυτών των ανθρώπων, που όλοι τους πάσχουν από την ίδια ζωτική έλλειψη: δεν έχουν πάρει ποτέ τους αγάπη.
Ο Γουίλιαμ Τρέβορ γεννήθηκε στο Μίτσελσταουν του Κορκ το 1928 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην ιρλανδική επαρχία. Σπούδασε στο Κολλέγιο της Αγίας Τριάδας του Δουβλίνου και είναι μέλος της Ιρλανδικής Ακαδημίας Γραμμάτων. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Hawthornden ενώ έχει λάβει τρεις φορές το βραβείο Whitebread. Ήταν πέντε φορές υποψήφιος για το βραβείο Man Booker. Το βιβλίο του "Καλοκαίρι και έρωτας" ήταν στη μεγάλη λίστα για το βραβείο Man Booker το 2009. Για το σύνολο του έργου του έλαβε το έγκριτο David Cohen Literature Prize (1999) ενώ το 2002 χρίστηκε ιππότης. Ζει στο Ντέβον. Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι: "Το οικοτροφείο" (1965), "Τη μέρα που μεθύσαμε με κέικ" (1967), "Η κυρία Έκντορφ στο ξενοδοχείο του Ο' Νηλ" (1969), "Άγγελοι στο Ριτς" (1975, Βραβείο της Βασιλικής Ακαδημίας Λογοτεχνίας), "Τα παιδιά του Ντύνμουθ" (1976, Βραβείο Whitbread).
Μη Διαθέσιμο
