Τα κόκκινα φανάρια ανέβηκαν για πρώτη φορά το 1962 ως πρόζα στο θέατρο "Πορεία", με σκηνοθέτη τον Αλέξη Δαμιανό, σκηνικό του Στέλιου Ορφανίδη και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. Σημείωσαν πρωτοφανή για την εποχή εκείνη επιτυχία και παίζονταν με κοσμοσυρροή επί τρεις συνεχείς σεζόν.
Ταυτόχρονα σχεδόν με την παρουσίαση του έργου στην Αθήνα, ο θίασος Γκέλυς Μπαυροπούλου - Στέφανου Στρατηγού το παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη, σε μακρά σειρά παραστάσεων, και στη συνέχεια σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Η σκηνοθεσία ήταν του Κωστή Λειβαδέα, το σκηνικό του Στέλιου Ορφανίδη και η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.
Το 1963 ο Οργανισμός Θεατρικής Αναπτύξεως Κύπρου (ΟΘΑΚ), παράλληλα με τις παραστάσεις στην Ελλάδα, το παρουσίασε στην Κύπρο (Λευκωσία, θέατρο "Ζήνα") επίσης με μεγάλη επιτυχία. Η σκηνοθεσία ήταν του συγγραφέα, τα σκηνικά του Νίκου Ζωγράφου και η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.
Την ίδια περίπου περίοδο, τα "Κόκκινα φανάρια" ανέβηκαν στην Τουρκία από το θίασο Ντιλιγκίλ, σε μετάφραση Νεβζάτ Χάτκο.
Το 1973, ο Αλέκος Γαλανός διασκεύασε το έργο σε μιούζικαλ που ανέβηκαν στο θέατρο "Περοκέ" από θίασο πρωταγωνιστών, με σκηνοθεσία του συγγραφέα, μουσική Γιάννη Σπανού, χορογραφίες Λεωνίδα Ντεπιάν και σκηνικά Γιώργου Πάτσα.
Το 1993-1994, τα "Κόκκινα Φανάρια" ανέβηκαν και πάλι στην Αθήνα, στο θέατρο "Αλάμπρα", με σκηνοθεσία και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και σκηνογραφία του Σάββα Χαρατζίδη. Την ίδια περίοδο το έργο ανέβηκε στο Λονδίνο, στο "Mermaid Theatre" από το London Greek Theatre Group με σκηνοθεσία Constantin Passalis, μουσική Γιάννης Σπανού, σκηνικά Jessica Lee, κοστούμια και φωτισμούς Acoris Antypa.
Τέλος, για μια ακόμα φορά, την ίδια περίοδο, ανέβηκε το έργο στην Κύπρο, από ηθοποιούς του Ελεύθερου Κυπριακού Θεάτρου...
Ο Αλέκος Γαλανός σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης, κινηματογράφο και τηλεόραση στην Αγγλικά και εκπαιδευτικό κινηματογράφο, τηλεόραση και ραδιόφωνο στο B.B.C. (Λονδίνο, Μπέρμινγχαμ, Μπρίστολ). Παράλληλα σπούδασε γεωπονία (Γεωπονικό Πανεπιστήμιο), οικονομικές επιστήμες (Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών) και μετεκπαιδεύτηκε σε θέματα Μέσων Πληροφόρησης στη Γαλλία και Αγγλία, με υποτροφίες του O.H.C.E.
Ως ηθοποιός δούλεψε με το Θέατρο Τέχνης, το Θίασο Κατερίνας, το πρωτοποριακό για τη εποχή του θέατρο Α. Λεμού και άλλους θιάσους. Γρήγορα όμως εγκατέλειψε τη σκηνή και εργάστηκε ως γεωπόνος στο Υπουργείο Γεωργίας, όπου ως διευθυντής Γεωργικής Εκπαίδευσης, είχε την ευκαιρία, μεταξύ άλλων, να οργανώσει το Αγροτικό Θέατρο σε όλη την Ελλάδα, κινηματογραφικά και ραδιοφωνικά στούντιο στο κτήμα του Υπουργείου στη Λυκόβρυση και να γράψει τα σενάρια και να σκηνοθετήσει τριακόσιες περίπου επιστημονικές ταινίες, πολλές από τις οποίες έλαβαν μέρος και διακρίθηκαν σε διεθνή φεστιβάλ, όπως το Φεστιβάλ Βερολίνου Αγροτικού Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Επιστημονικού Κινηματογράφου Βενετίας, το Φεστιβάλ της Σαραγόσα κ.ά. Σ' εκείνον επίσης ανήκει το σενάριο των κινηματογραφικών "Κόκκινων Φαναριών". Μελέτες του για το εκπαιδευτικό θέατρο, τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και δημοσιευθεί σε διεθνή περιοδικά, όπως το Fatisreview, το Multiplier και άλλα. Για πολλά χρόνια συνεργάστηκε με την ΕΡΤ, γράφοντας, σκηνοθετώντας και παρουσιάζοντας τα αγροτικά προγράμματα (ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά) του Υπουργείου Γεωργίας και την επιστημονική τηλεοπτική εκπομπή "Διατροφή και Υγεία". Πολλές ταινίες του μικρού μήκους έχουν μεταδοθεί από την τηλεοπτική της τότε ΕΡΤ "Το ελληνικό ντοκιμαντέρ και η ταινία μικρού μήκους". Πολλά, επίσης, θεατρικά ραδιοφωνικά μονόπρακτά του, από τους τότε σταθμούς ΕΙΡ και Ενόπλων Δυνάμεων. Στο τελευταίο ένα σίριαλ που έγραφε και σκηνοθετούσε, "Τα παιδιά της γης", κρατήθηκε στην επικαιρότητα για δεκαεπτά χρόνια.
Για πολλά χρόνια δίδαξε υποκριτική στη Σχολή Θεάτρου Αρώνη-Μιχαηλίδη και θέατρο στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή.
Στο θέατρο ανέβηκαν τα έργα του "Θεατρίνοι", "Πολυνείκης", "Δεν έχει πλοίο", "Κόκκινα Φανάρια", "Τον καιρό της ειρήνης" κ.ά. Τα περισσότερα τα σκηνοθέτησε ο ίδιος.
Σοβαρό πρόβλημα υγείας τον απομάκρυνε από τις καλλιτεχνικές και επιστημονικές δραστηριότητες του και, εδώ και πολλά χρόνια, είχε αποτραβηχτεί στο Άγιο Όρος, όπου ζούσε σε κοινόβιο μοναστήρι.
Τελευταία άρχισε πάλι να γράφει και κυκλοφόρησε (εκδ. Καστανιώτη) το αφηγηματικό συναξάρι "Με το σταυρό και το ξίφος".
Μη Διαθέσιμο
