Υποθέτουμε ότι το Δίκαιο της Πολιτιστικής Κληρονομιάς χρειάζεται ανανέωση μέσα από την καθιέρωση πρωτότυπων θεμελιωδών δικαιωμάτων, κυρίως των φυσικών προσώπων και δευτερευόντως και των νομικών προσώπων, όσον αφορά τη σχέση τους με την πολιτιστική κληρονομιά και ιδιαίτερα με την αρχιτεκτονική κληρονομιά, τα οποία αξίζουν να τεθούν στο προσκήνιο της πολιτιστικής διεργασίας μέσα από έναν ενεργότερο και πιο συμμετοχικό ρόλο.
Αυτή είναι η υπόθεση εργασίας του παρόντος έργου, η οποία και θα επιχειρηθεί να επαληθευτεί μέσα από την εξέταση κατ’ αρχάς ορισμένων πολιτιστικών θεμελιωδών δικαιωμάτων και, στη συνέχεια, της νομοθεσίας για την αρχιτεκτονική κληρονομιά.
