Θεομητορικά

Η γέννηση της Θεοτόκου
Συγγραφέας : Νικόλαος ο Καβάσιλας, Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός
Υπεύθυνος Σειράς : Λέκκος, Ευάγγελος Π.
Εκδότης : Λύχνος
Έτος έκδοσης : 2004
ISBN : 978-960-6607-07-3
Σελίδες : 96
Σχήμα : 17x12
Κατηγορίες : Πατέρες της Εκκλησίας - Λόγοι, δοκίμια, διαλέξεις
Σειρά : Η Σοφία των Πατέρων Αγιολογικά - Μαρτυρολόγια - Εορτολογικά

5.80 € 4.29 €




Στην πρώτη ομιλία του Ιωάννου του Δαμασκηνού στο "Γενέσιο της Θεοτόκου", αφού εκφράζεται η χαρά της οικουμένης για το γεγονός που έγινε αιτία επανόρθωσης του ανθρώπινου γένους, αναπτύσσεται με ποιητική χάρη και βαθύ θεολογικό στοχασμό η πίστη της Εκκλησίας για το πρόσωπο, τη ζωή και το ρόλο της Παρθένου στη σωτηρία του ανθρώπου. Διότι δι' αυτής ο Κτίστης "πάσαν φύσιν προς το κρείττον μετεστοιχείωσε". Η ομιλία εκφωνήθηκε στο ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, όπου ο άγιος έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα ως πρεσβύτερος. Στη δεύτερη ομιλία του, με εξίσου θερμό και ποιητικό ύφος, εκφράζει την πίστη της Εκκλησίας για την επανόρθωση του ανθρώπινου γένους με τη συμβολή της Θεοτόκου, γεγονός που αποτελεί αφορμή για πανηγυρισμούς, ώστε να τιμηθεί δεόντως Εκείνη που είναι νέος ουρανός και νέα γη, με εγκώμια και "χαίρε". Ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας στην ομιλία του, επίσης στο "Γενέσιο της Θεοτόκου", αφού επισημαίνει τον ανθρώπινο χαρακτήρα της Παρθένου -υμνώντας τον Ιωακείμ και την Άννα- θέτει τις βάσεις της ανθρωπολογικής διδασκαλίας του, στις οποίες στηρίζει το μεγαλείο της Θεοτόκου. Το μεγαλείο αυτό, στη συνέχεια, αποκαλύπτει και άλλες πτυχές της ορθόδοξης ανθρωπολογίας. Κατοχυρώνει βιβλικά και λειτουργικά την παναγιότητα της Παρθένου. Έτσι η διδασκαλία για τον άνθρωπο και η διδασκαλία για την Παρθένο αλληλοπλέκονται, για να οδηγήσουν στη διδασκαλία περί Ιησού Χριστού, που εκτός από Θεός είναι και ο μόνος αληθής άνθρωπος. Το Γενέσιο της Θεοτόκου τιμάται στις 8 Σεπτεμβρίου.

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (περ. 676-5 Δεκεμβρίου 749) ήταν Σύρος μοναχός και πρεσβύτερος. Γεννήθηκε στη Δαμασκό -εξ ου και το προσωνύμιό του- και ανήκε σε εξέχουσα οικογένεια. Ο πατέρας του Σέργιος ήταν διοικητής της Δαμασκού, που ήταν τότε υποταγμένη στους Σαρακηνούς. Με προτροπή του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και εγκαταστάθηκε στη μονή του αγίου Σάββα, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Εκεί έζησε όλη του τη ζωή μελετώντας και συγγράφοντας, κυρίως μουσικά έργα. Ήταν εικονολάτρης και πολέμησε με σφοδρότητα τους εικονομάχους αυτοκράτορες Λέοντα τον Γ' τον Ίσαυρο και τον Κωνσταντίνο τον Κοπρώνυμο. Γράφοντας επιστολές, ζητούσε από το λαό της Πόλης να τιμά τις εικόνες. Αναφέρεται ότι ο Λέων διέταξε να μιμηθούν την γραφή του Δαμασκηνού και να στείλουν στο Χαλίφη πλαστή επιστολή του, με την οποία να φαίνεται ότι αυτός προσέφερε τη Δαμασκό στους Βυζαντινούς. Ο Χαλίφης πείστηκε και του έκοψε το δεξί χέρι, το οποίο όμως γιατρεύτηκε ως εκ θαύματος. Τότε έγραψε τον Α΄ Ειρμό του Κανόνος του Α' ήχου «Σου η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται». Χάρη στην ευγλωττία του ονομάσθηκε και «Χρυσορρόας», ενώ για το πλούσιο μουσικό του έργο ονομάστηκε «Μαΐστωρ της μουσικής». Ανακηρύχθηκε άγιος και η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του στις 4 Δεκεμβρίου, ενώ η Καθολική στις 6 Μαΐου.






e-mail Facebook Twitter