Θεωρία του κινηματογράφου

Η απελευθέρωση της φυσικής πραγματικότητας
Συγγραφέας : Kracauer, Siegfried
Μεταφραστής : Κούρτοβικ, Δημοσθένης
Εκδότης : Κάλβος
Έτος έκδοσης : 1983
ISBN :
Σελίδες : 565
Σχήμα : 21x14

21.30 € 14.91 €




Η ειλικρίνεια επιβάλλει να προειδοποιήσω τον αναγνώστη ότι το βιβλίο που κρατάει στα χέρια του δεν περιέχει όλα όσα ενδεχομένως περιμένει αυτός να του δώσει. Παρακάμπτει το κινούμενο σχέδιο και αποφεύγει να θίξει προβλήματα χρώματος. Επίσης δεν διαπραγματεύεται ορισμένες πρόσφατες εξελίξεις και προεκτάσεις του κινηματογράφου. Χωρίς αμφιβολία όμως υπάρχουν κι άλλες παραλείψεις· μερικά θέματα μάλιστα, που στα περισσότερα συγγράμματα γύρω από τον κινηματογράφο παίρνουν πολύ μεγάλες διαστάσεις, τοποθετούνται σε δεύτερη μοίρα ή και δεν εξετάζονται καθόλου. Αλλά ο αναγνώστης δεν θ' αργήσει ν' ανακαλύψει μόνος του αυτά τα κενά -αν είναι κενά. Τότε όμως με τι ασχολείται αυτό το βιβλίο; Αποκλειστικό αντικείμενό του είναι η μαυρόασπρη ταινία, όπως εξελίχθηκε από τη φωτογραφία. Ο λόγος που περιορίζομαι σ' αυτό το θέμα είναι μάλλον προφανής: επειδή ο κινηματογράφος είναι ένα μέσο πολύ περίπλοκο, η καλύτερη μέθοδος για να διεισδύει κανείς στον πυρήνα του είναι ν' αντιπαρέλθει, τουλάχιστον προσωρινά, τις λιγότερο ουσιώδεις ιδιότητες και παραλλαγές του. Σ' ολόκληρο το βιβλίο εφαρμόζω αυτή την υγιή αρχή. Κι εδώ που τα λέμε, είναι τάχα το πεδίο που καλύπτεται έτσι τόσο περιορισμένο; Από τις πρώτες ταινίες του Λυμιέρ ως την "Καμπίρια" του Φελλίνι, από τη "Γέννηση ενός έθνους" ως το "Απαρατζίτο" και από το "Ποτέμκιν" ως το "Παϊζά", σχεδόν όλες οι σημαντικές κινηματογραφικές επιτεύξεις έγιναν σε μαυρόασπρο φιλμ και στο παραδοσιακό φορμά. Με λίγα λόγια, το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να φανερώσει στον αναγνώστη την εσώτερη φύση της κινηματογραφικής ταινίας. Αν πετυχαίνει έστω και εν μέρει αυτόν τον σκοπό, όπως τολμώ να ελπίζω ότι συμβαίνει, τότε φυσικά πρέπει αν εφαρμόζεται σ' όλα τα στοιχεία και παράγωγα αυτού του μέσου. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Ο Siegfried Kracauer (1889-1966) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς και θεωρητικούς του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη, όπου εργάστηκε από το 1920 ως το 1933 ως συγγραφέας και δημοσιογράφος, αφού προηγουμένως είχε αναγορευθεί διδάκτορας της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία εγκατέλειψε τη Γερμανία και το 1941 μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Αφού δούλεψε μερικά χρόνια στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, δημοσίευσε το 1947 μια συναρπαστική μελέτη με τίτλο "Από τον Καλιγκάρι στον Χίτλερ", στην οποία εξετάζει τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και την ψυχολογική ατμόσφαιρα που κατέληξαν στην άνοδο του Χίτλερ, όπως καθρεφτίζοναι στον γερμανικό κινηματογράφο του μεσοπολέμου. Το 1960, ενώ εργαζόταν ως μέλος του Τμήματος Εφαρμοσμένης Κοινωνιολογικής Έρευνας του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, δημοσίευσε το δεύτερο σημαντικό έργο του, "Θεωρία του κινηματογράφου", ένα περιεκτικό έργο κινηματογραφικής θεωρίας, σύμφωνα με το οποίο αποστολή του κινηματογράφου είναι η "απελευθέρωση της φυσικής πραγματικότητας".






e-mail Facebook Twitter