Θυρίδα μνήμης

ΕνΩπιος ενωπΙω Τα όνειρα που στάλαζαν στην οροφή της πραγματικότητας γκρέμισαν τη στέγη μου κι απλώθηκαν σε όλο το νου σαν χάδι. Προσδοκώντας, γλίστρησα Έκανα γυαλιά καρφιά την ηρεμία μου κι ύστερα έστρωσα καταγής για ένα πικ νικ με τις αλήθειες μου