"Το ιατρικό κατεστημένο έχει γίνει σημαντικότατη απειλή για την υγεία. Το ιατρικό επάγγελμα εξουσιάζει την ιατρική. Το αποτέλεσμα είναι ολέθριο και έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Τη νέα αυτή επιδημία ονομάζω ιατρογένεση, από τις ελληνικές λέξεις ιατρός και γένεσις. Στα ιατρικά συνέδρια συζητούνται διαρκώς τα δεινά που προκαλεί η πρόοδος της ιατρικής, οι ερευνητές εστιάζουν την προσοχή τους στη δύναμη της διάγνωσης και της θεραπείας να προκαλούν αρρώστιες, τα ιατρικά περιοδικά αφιερώνουν ολοένα περισσότερο χώρο σε παράδοξες βλάβες που προκαλεί η νοσηλεία των αρρώστων...".
Έτσι ξεκινά το βιβλίο του ο Ιβάν Ίλλιτς και εξετάζει διεξοδικά τη θέση που έφτασε να κατέχει στην κοινωνία μας η ιατρική, την ιστορική εξέλιξη του γιατρού, της υγείας, της αρρώστιας, του πόνου και του θανάτου. Προβάλλει τις απόψεις του για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής και εκθέτει τρόπους με τους οποίους θα μπορεί ο άνθρωπος να ζει αυτόνομα τη ζωή του.
"Πρόκειται για σημαντικό βιβλίο... Στις αιτιάσεις του πρέπει να δοθεί απάντηση".
("The Lancet", περιοδικό της British Medical Association)
"Επινοητική και προκλητική κριτική, που διατυπώνει ανησυχίες τις οποίες συμμεριζόμαστε όλοι".
(Franz J. Ingelfinger, M.D., στο New England Journal of Medicine)
"Διαβάστε το και μείνετε έκθαμβοι με το φως που ρίχνει".
(The New York Times)
"Ανησυχητικό και προκλητικό... Ακτινοβολεί μία επιτακτική έκκληση και μια παθιασμένη στράτευση στον ριζοσπαστικό ουμανισμό".
(New Scientist)
"Κριτική, όχι μόνο της ιατρικής, αλλά και της βιομηχανικής κοινωνίας εν γένει... Η προσέγγιση του Ίλλιτς μας αναστατώνει, με τη δύναμη των πεποιθήσεών του και το εύρος των ιδεών του".
(New Age Journal)
Ο Ιβάν Ίλλιτς (1926-2002) γεννήθηκε στη Βιέννη. Σπούδασε χημεία στη Φλορεντία και ιστορία στο Ζάλτσμπουργκ, κατόπιν έγινε κληρικός (σπούδασε στο Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο του Βατικανού) και πήγε στην Αμερική (στο Πουέρτο Ρίκο) ως ιερωμένος της Καθολικής εκκλησίας. Από το 1967 διέρρηξε τους δεσμούς του με την επίσημη εκκλησία, αλλά συνέχισε να ζει στην Αμερική.
Το 1961 ίδρυσε στην Κουερναβάκα του Μεξικού το Κέντρο Διαπολιτισμικής Τεκμηρίωσης (CIDOC), στο οποίο οργανώνονταν σεμινάρια στα οποία συμμετείχαν άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο. Άσκησε δριμύτατη κριτική στη σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία με τα βιβλία του, από τα οποία ξεχωρίζουν τα εξής:
"Κοινωνία χωρίς σχολεία", "Ενέργεια και ισοτιμία", "Εργαλεία για τη συμβιωτικότητα", "Για τις ανάγκες του ανθρώπου σήμερα".
