Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μετανεωτερικότητας, οι δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες θέτουν σε προτεραιότητα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και ωθούν τη θρησκεία προς τον ιδωτικό χώρο. Απεναντίας η εκκλησία εξακολουθεί να διεκδικεί μερίδιο στην άσκηση δημόσιας εξουσίας και να διακατέχεται από έντονο πνεύμα εθνοκεντρισμού. Για να μπορέσει όμως η εκκλησία να εκπληρώσει την αποστολή της στο σύγχρονο κόσμο απαιτείται ριζική αλλαγή νοοτροπίας στη διοίκηση, στις δομές, στους θεσμούς και στα πρόσωπα που τους στελεχώνουν.
Παράλληλα ο νομικός μας πολιτισμός δέχεται ισχυρές πιέσεις από τις κυρίαρχες αντιλήψεις της παγκοσμιοποίησης προς την κατεύθυνση του περιορισμού των ατομικών ελευθεριών και του παραμερισμού των κοινωνικών δικαιωμάτων, χωρίς να παύουν να αναδεικνύονται διαρκώς ισχυρές εστίες αντίστασης.
Η επιλογή τέλος του κοινοτισμού ως εναλλακτικής πρότασης απέναντι στην παγκοσμιοποίηση φαίνεται να λειτουργεί περισσότερο συμβολικά και ιδεολογικά, παρά πραγματιστικά με την υλοποίηση σύγχρονων μορφών κοινοτικής οργάνωσης της παραγωγής και κατανάλωσης.
Ο Παναγιώτης Δ. Νικολόπουλος γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα, όπου και σπούδασε νομικά. Είναι δικηγόρος από το 1983 και διδάκτωρ Αστικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1993 με ειδικότερη ενασχόληση στο οικογενειακό δίκαιο και την πνευματική ιδιοκτησία. Έχει διδάξει και εξακολουθεί να διδάσκει σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα στο τμήμα νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1986 έως το 1993 και από το 2001 έως σήμερα. Επίσης από το 1994 ασχολείται με τη Νομική Πληροφορική στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, όπου έχει συμβάλει στη δημιουργία πρωτότυπων εφαρμογών και θησαυρού νομικών όρων. Από το 1982 εξάλλου είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του θεολογικού περιοδικού "Σύναξη", στο οποίο, όπως και στην εφημερίδα "Χριστιανική" αρθρογραφεί. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο γιων.
