Στην Αρχαία Ελλάδα, ικετηρία ονόμαζαν ένα κλαδί ελιάς περιτυλιγμένο με άσπρο μαλλί προβάτου, το οποίο κρατούσαν στα χέρια τους ως σύμβολο της δυστυχούς τους κατάστασης όσοι κυνηγημένοι προσέτρεχαν σε μια ξένη χώρα για να βρουν άσυλο και σωτηρία, για να τύχουν προστασίας ή ασφάλειας επειδή κινδύνευαν ή ήταν αδικημένοι.
Δώδεκα φανταστικές ιστορίες για πρόσφυγες, ικέτες, ικετευόμενους, διακινητές, εμπόρους, συνοριοφύλακες, θεατές, με φόντο τα ανέκαθεν τρικυμισμένα και επικίνδυνα νερά του Αιγαίου. Δώδεκα φανταστικές ιστορίες που τα γεγονότα και η πραγματικότητα ίσως τις ξεπέρασαν ή, πάντως, τις συναγωνίζονται επαξίως.
Ο Παναγιώτης Ρίζος γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου εξακολουθεί να ζει και να εργάζεται ως δικηγόρος. Από το 2006 µέχρι το 2009 συµµετείχε στους κύκλους δηµιουργικής γραφής της Χριστιάνας Λαµπρινίδη και από το 2010 µέχρι το 2011 στις οµάδες γραφής της Ματίνας Μόσχοβη.
