Η Ινδική είναι ένα σπουδαίο εξερευνητικό εγχείρημα του Μ. Αλεξάνδρου στα πλαίσια της εκστρατείας του στα βάθη της Ασίας, που ασφαλώς δεν είχε αποκλειστικά στρατιωτικό χαρακτήρα. Τον «περίπλου» αναλαμβάνει ο ναύαρχος από την Αμφίπολη, με Κρητικές καταβολές, Νέαρχος.
Στην αρχή ο Αρριανός παραθέτει γεωγραφικά και πολιτιστικά στοιχεία των πολλών εθνών που κατοικούν στην Ινδία, με αναφορές στη διαμόρφωση του εδάφους, τα βουνά, τους ποταμούς, και την ιστορική διαδρομή των ινδικών φύλων, όπου από τα πανάρχαια χρόνια μνημονεύουν κατάκτηση της χώρας από τους Έλληνες με το Διόνυσο και τον Ηρακλή. Ακολουθεί εξιστόρηση της πολιτιστικής πραγματικότητας των Ινδιών με αναφορά στους κατοίκους και την κοινωνική διαστρωμάτωση, στην οργάνωση των πόλεων, στον τρόπο της ένδυσης και υπόδησης, στον οπλισμό τους και τις διατροφικές συνήθειες με επικεντρωμένη την αναφορά στο κυνήγι των ελεφάντων. Το πρώτο μέρος
της Ινδικής κλείνει με αναφορά στο στόλο του Αλεξάνδρου, τον κατάλογο με τους τριήραρχους και τον εντυπωσιακό απόπλου από τον Υδραώτη ποταμό μέχρι τις εκβολές του Ινδού στον Ωκεανό, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ινδών, που πρώτη φορά αντίκριζαν τέτοιο θέαμα.
[...]
(από την περίληψη της "Ινδικής")
Στον «Περίπλου του Εύξεινου Πόντου» ή ορθότερα στην «Επιστολή του Αρριανού προς τον αυτοκράτορα Τραϊανό Αδριανό» ο συγγραφέας φαίνεται πως εκπληρώνει μια υποχρέωση διοικητικής φύσης για να ενημερώσει τον αυτοκράτορα ως προϊστάμενη Αρχή του για την κατάσταση των τμημάτων στρατού και των φρουρών των Ρωμαίων σε επίκαιρα σημεία του Εύξεινου Πόντου, καταβάλλοντας συνάμα τους μισθούς στους στρατιώτες και προβαίνοντας σε σχετική επιθεώρηση.
Η «αναφορά» αυτή διανθίζεται με λεπτομερείς πληροφορίες γεωγραφικού κυρίως τύπου, με ελάχιστες παρεκκλίσεις άλλου είδους ενημέρωσης, ιδίως ιστορικοαρχαιολογικού περιεχομένου και όχι ανθρωπογεωγραφίας με περιγραφή ηθών και εθίμων, ίσως για να καλυψει ο Αρριανός αυτού του είδους τα ενδιαφέροντα του αυτοκράτορα, εγνωσμένης αρχαιομάθειας και λατρείας προς τον ελληνικό πολιτισμό και στις βαθιές του ρίζες ανά τους αιώνες. Έτσι το έργο απαριθμεί την αλυσίδα των πόλεων, των λιμανιών, των ποταμών, των ακρωτηρίων, των κόλπων, των όρμων και ορμίσκων, από τον Ελλήσποντο και το Βόσπορο κυκλικά στον Εύξεινο Πόντο, από δεξιά προς τα αριστερά, μέχρι την επιστροφή μέσω της Κριμαίας, μέσω της Ολβίας, της Οδησσού, του Βυζαντίου πάλι στη Βιθυνία της Μ. Ασίας, όπου η έδρα του διοικητικού υπάλληλου.
[...]
(από την περίληψη στον "Περίπλου του Εύξεινου Πόντου")
Ο Φλάβιος Αρριανός (95-175 μ.Χ.) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Γόνος επιφανούς οικογένειας, τιμήθηκε με ιερατικά αξιώματα στην πόλη του, ενώ αργότερα κατέλαβε υψηλές διοικητικές και στρατιωτικές θέσεις του Ρωμαϊκού κράτους. Νέος παρακολούθησε τη διδασκαλία του Επικτήτου, της οποίας κατέγραψε τα βασικά στοιχεία. Στα μέσα του 2ου αι. πήγε στην Αθήνα, όπου έλαβε την ιδιότητα του πολίτη και εκλέχθηκε επώνυμος άρχοντας (147-48 μ.Χ.). Εκεί ολοκληρώθηκε ως συγγραφέας και αναδείχτηκε αξιόλογος εκπρόσωπος του Αττικισμού.
Εκτός από το έργο του για τη φιλοσοφία του Επικτήτου, συνέγραψε στρατιωτικά συγγράμματα και βιογραφίες. Σπουδαιότερο μέρος της δημιουργίας του όμως είναι η "Αλεξάνδρου ανάβασις", η σημαντικότερη πηγή για την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία, και το συμπλήρωμά της, η "Ινδική". Ο Αρριανός, με πηγές τους παλαιότερους ιστοριογράφους, συνδύασε τα στοιχεία και συνέκρινε τις πληροφορίες, συνθέτοντας έργο που χαρακτηρίζεται από ακρίβεια, σωστή κρίση και θελκτικό ύφος.
