Η ενσωμάτωση των εξισωτικών αξιών σε ένα πολιτικό ιδεώδες θα αποτελούσε σύνθετη αποστολή. Ένα ουσιώδες τμήμα αυτής της αποστολής θα ήταν η εισαγωγή μίας κατάλληλης συνθήκης αποκλεισμού της ευθύνης ως προς την εξειδίκευση εκείνων των αγαθών και των δεινών των οποίων η ίση κατοχή είναι επιθυμητή. Αυτό που φαίνεται κακό δεν είναι ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι άνισοι ως προς τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα γενικά, αλλά ότι θα έπρεπε να είναι άνισοι στα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα για τα οποία δεν φέρουν ευθύνη. Τότε μόνο πρέπει να δίνεται προτεραιότητα στα συμφέροντα εκείνων που βρίσκονται σε δυσχερέστερη θέση. Δύο άνθρωποι γεννημένοι σε συνθήκες ίσως ευκαιριών μπορούν να καταλήξουν να διάγουν βίους διαφορετικής ποιότητας ως αποτέλεσμα της ελεύθερης επιλογής τους -κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι προβληματικό για έναν εξισωτιστή. Αλλά η κατανόηση αυτής της συνθήκες δημιουργεί διαβόητα προβλήματα.
Ο Τόμας Νέιγκελ, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους αμερικανούς φιλοσόφους, γνωστός για την απαράμιλλη ικανότητά του να συνδυάζει "βαθύτητα, σαφήνεια και λιτή έκφραση", είναι καθηγητής της φιλοσοφίας και του δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Είναι ο συγγραφέας των εξής βιβλίων: "Η άποψη απ' το πουθενά", "Τι σημαίνουν όλ' αυτά", που μεταφράστηκε πρόσφατα στα ελληνικά, "Αμείλικτα ερωτήματα", Ισότητα και μεροληψία", "Η δυνατότητα του αλτρουισμού", Άλλοι νόες: Κριτικά δοκίμια 1969 - 1994" και "Η τελευταία λέξη".
