Η ιστορία της αναρχικής ιδέας δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ιστορία όλων των άλλων προοδευτικών εξελίξεων και όλων των βλέψεων για ελευθερία. Αυτό λοιπόν που μας απομένει να εντοπίσουμε είναι η ευνοϊκή ιστορική εκείνη στιγμή, όπου προβάλλει η συνείδηση της ελεύθερης ύπαρξης που κήρυξαν οι αναρχικοί, αυτή που εξασφαλίζεται μόνο μετά την ολική καταστροφή των θεμελίων της εξουσίας με την προϋπόθεση της ευρύτερης δυνατής ανάπτυξης των κοινωνικών συναισθημάτων της αλληλεγγύης, της αμοιβαιότητας και της αυταπάρνησης.
Αυτή η συνείδηση εκδηλώθηκε με διαφορετικούς τρόπους τόσο στην ιδιωτική ζωή των ατόμων, όσο και στην κοινωνική συμπεριφορά ατόμων και ομάδων. Αρχικά δε, στην οικογένεια που χωρίς αυτή θα ήταν αδύνατη η ανθρώπινη συνύπαρξη. [...]
(απόσπασμα από το κειμενο του βιβλίου)
Ο Μαξ Νεττλάου γεννήθηκε το 1865 στο Neuwaldegg, ένα προάστιο της Βιέννης, και πέθανε το 1944 στο Άμστερνταμ. Σπούδασε φιλολογία και συγκριτική γλωσσολογία στο Βερολίνο. Θεωρείται ο σπουδαιότερος ιστορικός του παγκόσμιου αναρχικού κινήματος. Σημαντικότερα έργα του είναι: "Οι βιογραφίες των Μιχαήλ Μπακούνιν" (3 τόμοι 1896-1900), "Ερρίκο Μαλατέστα" (1922), και "Ελιζέ Ρεκλύ" (1928), η "Βιβλιογραφία της αναρχίας" (1897), όπως επίσης και η επτάτομη "Ιστορία της αναρχίας". Στα ελληνικά έχει εκδοθεί το "Ιστορία της Αναρχίας", εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1988.
Μη Διαθέσιμο
