Η παγκοσμιοποίηση, πολυσυζητημένη και για πολλούς αμφιλεγόμενη έννοια, είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε πλανητικής εμβέλειας αλληλεπιδράσεις και δομές. Δεν πρόκειται όμως για μια αυτόνομη διαδικασία, ένα ασυγκράτητο ιστορικό κίνημα ή μια επιτακτική πολιτική αναγκαιότητα: ο όρος αναφέρεται στην εξελικτική πορεία μιας σειράς διαδικασιών, οι οποίες δεν προχωρούν με την ίδια ταχύτητα, ούτε υποχρεωτικά προς την ίδια κατεύθυνση, και δεν επηρεάζουν όλες τις χώρες το ίδιο. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι παγκόσμιες διασυνδέσεις σφυρηλατούνται, συντηρούνται, αναμορφώνονται και καταστρέφονται από κράτη, εταιρείες, ομάδες και άτομα με μια μεγάλη γκάμα οραμάτων και στρατηγικών. Γίνονται αντικείμενο σύγκρουσης συμφερόντων και πολιτικών σχεδιασμών, εξισορροπούν διαφορές αλλά και δημιουργούν άλλες.
Οι συγγραφείς, επιστρατεύοντας πολυάριθμα παραδείγματα, καταγράφουν την ιστορία της παγκοσμιοποίησης με την πεποίθηση πως η μελέτη του φαινομένου μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση του σύγχρονου κόσμου, αφού αγγίζει κάθε τομέα της ζωής: την οικονομία, την πολιτική, την κοινωνία, τον πολιτισμό.
Ο Γιούργκεν Όστερχαμελ (1952-) σπούδασε ιστορία, πολιτικές επιστήμες, γερμανική φιλολογία και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια του Μάρμπουργκ, του Αμβούργου και του Λονδίνου. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στην ιστορία, στο Πανεπιστήμιο του Κάσελ. Από το 1999 διδάσκει νεότερη και σύγχρονη ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Κόνσταντς, στη Γερμανία, και το 2010 τιμήθηκε με το βραβείο G.W.Leibniz.
