Η ιστορία της τέχνης, όπως εξελίχτηκε μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πρωτοστάτησαν στη χάραξη των νέων δρόμων που ακολούθησαν οι καλλιτέχνες μετά το 1945. Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα η τέχνη έγινε ευρηματική και πλούσια σε τρόπους έκφρασης, αλλά συγχρόνως δύσκολη και αινιγματική. Διαμορφώθηκαν κινήματα και τάσεις που περιέχουν στοιχεία τόσο από την παραστατικότητα όσο και την αφαίρεση.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου Ιστορία της Τέχνης από το 1945 σε πέντε ενότητες προβάλλονται τα εικαστικά δρώμενα με λόγο εύληπτο, επιστημονικά τεκμηριωμένο, και με πλούσια εικονογράφηση. Το βιβλίο δεν απευθύνεται μόνο σε σπουδαστές που ενδιαφέρονται να μελετήσουν την περίοδο αυτή, αλλά και σε μη ειδικούς, σε αυτούς που αναρωτιούνται όταν βρίσκονται μπροστά σε μια σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, «Μα θεωρείται τέχνη αυτό το έργο;».
Με χρονική ακολουθία παρουσιάζονται στο βιβλίο, σε πέντε μεγάλες ενότητες, οι διάφορες καλλιτεχνικές τάσεις -Αφαίρεση, Εξπρεσιονισμός, Ρεαλισμός και πολλές άλλες εικαστικές πρωτοπορίες-, καθώς και οι εκπρόσωποί τους. Εκτός από τους ξένους δημιουργούς γίνεται αναφορά και σε ΄Ελληνες εικαστικούς, που το έργο τους εντάσσεται σ’ ένα ευρύτερο διεθνοποιημένο πλαίσιο.
Η Μελίτα Εμμανουήλ είναι καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Πτυχιούχος του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας και του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά μαθήματα και σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι μελέτες της αφορούν στη βυζαντινή τέχνη, καθώς και στην ελληνική και ευρωπαϊκή ζωγραφική και γλυπτική του 19ου και του 20ού αιώνα. Έχει ασχοληθεί ειδικότερα με τα βυζαντινά μνημεία της Εύβοιας και του Μυστρά, καθώς και με το έργο σύγχρονων ελλήνων δημιουργών.
