Η μεταπολεμική τέχνη στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι εικαστικές πρωτοπορίες. Παρουσιάζονται ξένοι δημιουργοί, όπως ο Τζάκσον Πόλοκ, ο Φράνσις Μπέηκον, ο Άντυ Γουόρχολ, αλλά και Έλληνες, όπως ο Γεράσιμος Σκλάβος, ο Νίκος Κεσσανλής, ο Αλέξης Ακριθάκης, ο Αλέκος Φασιανός κ.ά.
Η ιστορία της τέχνης, όπως εξελίχτηκε μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Την περίοδο αυτή η τέχνη έγινε ευρηματική και πλούσια σε τρόπους έκφρασης, αλλά συγχρόνως δύσκολη και αινιγματική. Τόσο στην γηραιά Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που πρωτοστάτησαν στη χάραξη των νέων δρόμων, διαμορφώθηκαν κινήματα και τάσεις που περιέχουν στοιχεία από την παραστατικότητα, αλλά και από την αφαίρεση. Με χρονική ακολουθία παρουσιάζονται στο βιβλίο, σε πέντε μεγάλες ενότητες, οι διάφορες καλλιτεχνικές τάσεις -Αφαίρεση, Εξπρεσιονισμός, Ρεαλισμός και πολλές άλλες εικαστικές πρωτοπορίες που αναπτύχθηκαν μέχρι και τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα-, καθώς και οι εκπρόσωποί τους.
Η δεύτερη έκδοση αφ’ενός έχει εμπλουτισθεί με νέες πληροφορίες και σχόλια για τους καλλιτέχνες που αναφέρονταν στην πρώτη και, αφ’ετέρου, έχει συμπεριλάβει το έργο περισσοτέρων Ελλήνων δημιουργών, παλαιοτέρων, όπως ο Γιώργος Ζογγολόπουλος, αλλά και νεωτέρων. Δημιουργήθηκε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για τον Γιώργο Λάππα, έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς της νεώτερης γενιάς, ο οποίος κατά τη σύμφωνη άποψη ιστορικών τέχνης και τεχνοκριτικών μπορεί να περιληφθεί στην χορεία των μεγάλων Νεοελλήνων γλυπτών. Επιπλέον γίνεται αναφορά στην Ελλάδα της κρίσης των τελευταίων χρόνων, κυρίως μέσα από την ανάλυση έργων πολύ νέων δημιουργών, που βιώνουν ο καθένας με τον τρόπο του τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Το κείμενο είναι εύληπτο, επιστημονικά τεκμηριωμένο, με πλούσια εικονογράφηση και δεν απευθύνεται μόνο σε σπουδαστές, αλλά και σε μη ειδικούς, σε αυτούς που επιθυμούν να αποκτήσουν μία συνολική εικόνα του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι της περιόδου, όπου και η Ελλάδα θα είναι παρούσα.
Η Μελίτα Εμμανουήλ είναι καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Πτυχιούχος του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας και του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά μαθήματα και σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι μελέτες της αφορούν στη βυζαντινή τέχνη, καθώς και στην ελληνική και ευρωπαϊκή ζωγραφική και γλυπτική του 19ου και του 20ού αιώνα. Έχει ασχοληθεί ειδικότερα με τα βυζαντινά μνημεία της Εύβοιας και του Μυστρά, καθώς και με το έργο σύγχρονων ελλήνων δημιουργών.
