Το βιβλίο αυτό είναι μια ιστορική αναδρομή που καλύπτει την περίοδο των 1.250 χρόνων, από την ίδρυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και της Κωνσταντινουπόλεως το 330 μ.Χ. έως το 1580, οπότε ολοκληρώθηκε από τους Τούρκους η ολική κατάληψη της χερσαίας και νησιωτικής Ελλάδας, εκτός της Κρήτης και των Επτανήσων που τα κατείχε νόμιμα με Συνθήκη η Δημοκρατία της Βενετίας. Την ιστορική περίοδο της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους σταυροφόρους και μετά από τους Τούρκους μελέτησα διαβάζοντας πολλά ιστορικά βιβλία διαφόρων συγγραφέων, με μαρτυρίες εκατοντάδων χρονογράφων διαφόρων εθνικοτήτων. Οι ιστορικές πηγές μου μέχρι τα χρόνια της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως ήταν ελληνικές, μετά την Άλωση, σχεδόν όλες είναι ξένων συγγραφέων και χρονογράφων. Οι περισσότερες προέρχονται από τα αρχεία της Βενετίας, της Γένοβας, της Νάπολης, του Παλέρμο, της Βαρκελώνης, των Γάλλων, από τον Αγγλοσάξονα ιστορικό William Miller και από τη μεγάλη ιστορικό Αλεξάνδρα Κραντονέλλη. Για την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως οι χρονογράφοι έγραψαν ο καθένας τα γεγονότα βλέποντας τα από τη δική του οπτική γωνία. Διαφορετικά έγραψαν οι Έλληνες Ενωτικοί, διαφορετικά οι Ανθενωτικοί, ο Κριτόβουλος που ήταν κοντά στον Μωάμεθ, οι ξένοι χρονογράφοι που παρακολουθούσαν τον τουρκικό στρατό, οι Βενετοί, οι Γενοβέζοι κ.ο.κ. Όμως οι περισσότερες και βασικότερες ιστορικές μαρτυρίες των διαφόρων χρονογράφων στα περισσότερα σημεία συμφωνούν και όλες μαζί συμπληρώνουν το παζλ.
Μουσικός με διεθνή αναγνώριση, ο τουμπίστας Γιάννης Ζουγανέλης γεννήθηκε το 1938 στον Κοκκινόβραχο του Πειραιά, γόνος φτωχής πενταμελούς οικογένειας με καταβολές από τη Μύκονο. Ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την τούμπα σε ηλικία έντεκα ετών, στο Αναμορφωτικό Κατάστημα Κορυδαλλού, όπου τον είχε "στείλει" η μητέρα του λόγω της οικονομικής τους κατάστασης. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο και εν συνεχεία, με κρατική υποτροφία, στο Ωδείο Αθηνών, απ' όπου έλαβε δίπλωμα "Βαθείας Σάλπιγγος" με άριστα παμψηφεί και το πρώτο βραβείο παμψηφεί. Το όνομά του έχει ταυτιστεί με την τούμπα καθώς σημαντικοί Έλληνες και ξένοι συνθέτες έγραψαν έργα ειδικά γι' αυτόν (ανάμεσά τους οι Αντωνίου, Σισιλιάνος, Παπαϊωάννου, κ.ά.). Υπήρξε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ και ως σολίστ συνεργάστηκε με πολλές άλλες ορχήστρες στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Κρατικές Ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων, Philarmonia Hungarica, συμφωνικές ορχήστρες Λουμπλιάνας, Βουλγαρίας, Βελιγραδίου, κ.ά.). Συνεργάστηκε επίσης με συνθέτες του νέου ελληνικού τραγουδιού, όπως οι Μάνος Χατζιδάκις, Μάνος Λοϊζος, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιάννης Μαρκόπουλος και Χρήστος Λεοντής. Μαζί με τον Γιάννη Πατίλη, υπήρξε εκδότης του περιοδικού "Κριτική και Κείμενα", οι δε συνομιλίες του με τον ποιητή Νίκο Καρούζο δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισε να γράφει την αυτοβιογραφία του, υποκύπτοντας στις προστροπές φίλων του όπως ο Μιχάλης Γκανάς, ο Κωστής Παπαγιώργης και ο Γιάννης Πατίλης. Το βιβλίο εκδόθηκε, τελικά, το 1999 από τις εκδόσεις Καστανιώτη, με τίτλο "Ο ήχος της σάλπιγγος", και επανεκδόθηκε σε δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση, σε δύο τόμους, το 2004, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Την ίδια χρονιά εκδόθηκε η σύντομη συλλογή ποιημάτων του, "Ενός λεπτού σιγή είμαστε όλοι" (εκδ. Γαβριηλίδη). "Έφυγε", νικημένος από τη μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα, τον Αύγουστο του 2006, σε ηλικία 68 ετών.
