Η Ιστορία του νέου ελληνικού θεάτρου του Γιάννη Σιδέρη είναι η σημαντικότερη πηγή πληροφόρησης για την πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. O πρώτος τόμος, που κυκλοφόρησε το 1951, καλύπτει την περίοδο 1794-1908 και αποτελεί την πιο υπεύθυνη καταγραφή των θεατρικών γεγονότων γι' αυτό το διάστημα. Eπανεκδίδεται σήμερα στο πλαίσιο μιας προσπάθειας του Mουσείου και Kέντρου Mελέτης του Eλληνικού Θεάτρου, που πραγματοποιείται με την πολύτιμη συνεργασία των Eκδόσεων Kαστανιώτη.
H επανέκδοσή της κρίθηκε απαραίτητη, για να συμπληρωθεί το αρχικό κείμενο με διορθώσεις που έκανε ο ίδιος ο συγγραφέας, με προσθήκες και σημειώσεις που κρίθηκαν απαραίτητες, καθώς και με αναλυτικά ευρετήρια που καθιστούν ευχερέστερη τη μελέτη του έργου. O εμπλουτισμός της έκδοσης με σπάνιες φωτογραφίες, που προέρχονται από το αρχείο του Mουσείου και Kέντρου Mελέτης του Eλληνικού Θεάτρου, προσδίδει ένα επιπλέον στοιχείο ενδιαφέροντος. Θα ακολουθήσει η συνέχεια της IΣTOPIAΣ -καλύπτει την περίοδο 1909-1944- που βασίζεται στα ανέκδοτα χειρόγραφα του Γιάννη Σιδέρη, τα οποία φυλάσσονται στο Mουσείο και Kέντρο Mελέτης του Eλληνικού Θεάτρου, πλούσια επίσης εικονογραφημένη.
Ο Γιάννης Σιδέρης γεννήθηκε στην Aθήνα το 1898 και πέθανε το 1975. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και για τριάντα περίπου χρόνια υπηρέτησε στη Mέση Εκπαίδευση ως φιλόλογος. Tο μέγα πάθος του υπήρξε το θέατρο και η συλλογή Iστορικού Aρχείου από τη γέννηση του νέου ελληνικού θεάτρου μέχρι την ημέρα που έφυγε από κοντά μας. Δίκαια θεωρείται ως ο σημαντικότερος ιστορικός του θεάτρου μας, ενώ η "Iστορία" του και οι αμέτρητες μελέτες του για πρόσωπα και πράγματα του θεάτρου μας αποτελούν τις μόνες πηγές υπεύθυνης πληροφόρησης και ενημέρωσης. Tο 1938 ανέλαβε να αξιοποιήσει την ιδέα του Θ. Συνοδινού, Προέδρου της E.E.Θ.Σ., για ίδρυση Eλληνικού Θεατρικού Mουσείου, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα Εφόρου, υπευθυνότητα που διατήρησε μέχρι το θάνατό του. Παράλληλα με το συλλεκτικό έργο του συνέχισε την παραγωγή του στον τομέα της ιστοριογραφίας, της θεατρογνωσίας και της κριτικής. Oι φιλολογικές μελέτες του, οι θεατρολογικές του έρευνες και τα κριτικά σημειώματά του είναι αμέτρητα και "τον καθιστούν μοναδικό και ανεπανάληπτο επιστήμονα και άνθρωπο", όπως γράφει σε σχετικό σημείωμα ("Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", Eκδοτική Aθηνών) ο φιλόλογος και κριτικός θεάτρου K. Γεωργουσόπουλος, για να προσθέσει: "Kάθε μελλοντική θεατρολογική και ιστορική μελέτη θα ξεκινάει και θα διέρχεται από το έργο του Σιδέρη". Ποιος θα μπορούσε να το αμφισβητήσει;
