Το βιβλίο αυτό περιέχει διάφορες ανεξάρτητες -μεταξύ τους- ιστορίες, που έζησα ο ίδιος ή μου τις διηγήθηκαν άλλοι. Τις πιο πολλές τις έζησα ο ίδιος και συνθέτουν οδοιπορικά ειρήνης ή πολέμου, σε ιστορικές καθοριστικές στιγμές, όμως και σε στιγμές που μπορούν να χαρακτηρισθούν σα νηφάλιες, καθώς διαβαίνει η ζωή της χώρας στον ατέλειωτο, όπως πιστεύουμε, δρόμο της. Υπάρχει όμως μια εξαίρεση. Την εξαίρεση αποτελεί το πρώτο διήγημα που αναφέρεται σα θρύλος.
Ο θρύλος αυτός εκπροσωπεί μια πραγματικότητα για δύο άτομα -κατά κύριο λόγο- και μπορεί να υποστηριχθεί ότι αποτελεί την ουσία του βιβλίου μου και το σωστό ξεκίνημά του.
Όλο το βιβλίο περιέχει διηγήματα που γράφτηκαν με αφοσίωση και αγάπη, χωρίς να αποβλέπω πουθενά αλλού, παρά στην εξωτερίκευση και περιγραφή γεγονότων, που συνέθεσαν άνθρωποι και φύση, σε ζεστή συμπαράταξη μεταξύ τους.
Παραφωνία ίσως να νομισθεί ότι αποτελούν τρεις ομιλίες που περιέχει το βιβλίο, τρεις ομιλίες που έπρεπε να τις περιλάβω όχι για διάνθισμα, αφού τέτοιο διάνθισμα δεν χρειαζόταν, αλλά για να τονισθεί και από δω (από το βιβλίο μου) η ανάγκη της συνεργασίας στην επιδίωξη του ωραίου και αληθινού που είναι στενοί, ατσάλινοι και ακατάλυτοι στυλοβάτες της ιστορίας και της ζωής της πατρίδας μας.
Ο Κωστής Ζαχαριάς η Κωνσταντίνος - Ντίνος Ζαχαράκης γεννήθηκε το 1921 στην Αθήνα. Προσπάθησε να γίνει αεροπόρος αλλά στις εισαγωγικές εξετάσεις της Σχολής Ικάρων τον έκοψαν για "κοινωνικά φρονήματα" επειδή δε γράφτηκε στη νεολαία Μεταξά. Είχε τόσο μεγάλα όνειρα και σχέδια που η, αποδεδειγμένα, άδικη βαθμολογία, του στοίχισε τόσο πολύ που του άλλαξε άρδην την υπόλοιπη ζωή του, τόσο από πλευράς επιδιώξεων όσο και από πλευράς προσφοράς. Παρ' όλα αυτά, στον πόλεμο του 1940 κατετάγη εθελοντής και πολέμησε με το 34ο Σύνταγμα Πεζικού, στην πρώτη (γραμμή επαφής με τον εχθρό). Έχει δύο προαγωγές σε λοχία και επιλοχία και στις τελευταίες σκληρές μάχες (15 - 21 Απριλίου 1941) προτάθηκε από το Διοικητή του, συνταγματάρχη Τσιγκούνη Αλέξανδρο, για το βαθμό του ανθυπολοχαγού και όταν έγινε πληρωμή των αξιωματικών του Συντάγματος, έλαβε μισθό ανθυπολοχαγού. Παρά την ολόπλευρη αντίσταση του Έθνους του 1940-1941 η χώρα μας κατελήφθη από Βουλγάρους, Ιταλούς και Γερμανούς. Η συμπεριφορά των κατακτητών ήταν τόσο άδικη και σκληρή που προκάλεσε δεύτερο εθνικό συναγερμό και ο Κ. Ζαχαριάς άφησε την Τράπεζα που ήταν διορισμένος (Αγροτική, υποκατάστημα Λιβαδειάς) και τη Σχολή του, Ανωτάτη Εμπορική, που τελείωσε αργότερα, και πήγε με τους μαχητές του ΕΛΑΣ. Εκεί ανέφερε απλά ότι επειδή είναι νέος έχει υποχρέωση να πολεμήσει τους Γερμανούς κατακτητές και τους άλλους συνεργάτες τους. Δεν ανέφερε ούτε για τον Μεταξά, ούτε για την Αλβανία, μη επιδιώκοντας πόστο. Μαχητής του ΕΛΑΣ, Ανθυπολοχαγός της Σχολής των Αξιωματικών, δεύτερης και τέταρτης σειράς. Στο στρατιωτικό (αντάρτικο) απολυτήριο που πήρε μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας (12-2-1945), στο πίσω μέρος της τελευταίας σελίδας ήταν γραμμένη από τη Διοίκησή του η λέξη: "Πρωτόβουλος" τρεις φορές.
