Συγγραφέας, δημοσιογράφος, κριτικός τέχνης, εκδότης βιβλίων και περιοδικών, διευθυντής σημαντικών γκαλερί, αναρχικός, ακτιβιστής, «τρομοκράτης», μεταφραστής, επιμελητής εκδόσεων, δανδής, στυλίστας, μοντερνιστής, συλλέκτης, αβάν-γκαρντ, αντισυμβατικός. Ο πολυσχιδής και μυστηριώδης Φελίξ Φενεόν υπήρξε μια μυθιστορηματική προσωπικότητα που συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη των πρωτοποριακών καλλιτεχνικών ρευμάτων της εποχής του. Από τον Ζορζ Σερά, τον Πολ Σινιάκ και τον Ανρί Ματίς μέχρι τις εκδόσεις του Μπωντλαίρ, του Ρεμπώ και του Τζέιμς Τζόις, ο Φενεόν αποτέλεσε για δεκαετίες τον αόρατο ενορχηστρωτή, τη φαιά εξοχότητα των ανατρεπτικών κύκλων της τέχνης, της λογοτεχνίας και της πολιτικής στη Γαλλία της εποχής του fin de siècle.
Οι Ιστορίες σε τρεις γραμμές είναι ο τίτλος της ομώνυμης στήλης που διατηρούσε ανώνυμα ο Φελίξ Φενεόν στην παριζιάνικη εφημερίδα Le Matin από τον Μάρτη έως τον Νοέμβρη του 1906. Το περιεχόμενό του είναι μια στήλη faits-divers, ένα από τα νέα γραμματειακά είδη που προέκυψαν από τον συνδυασμό των προδιαγραφών που θέτει ο ημερήσιος Τύπος και η λογοτεχνική παράδοση, ένα διακειμενικό παιχνίδι μεταξύ της επικαιρότητας και της ερμηνείας της. Με μια δαιμόνια στυλιστικά έκφραση ειρωνείας, σκληρότητας και θυμού, δραματικής έντασης και φλεγματικού χιούμορ, ο Φενεόν μάς παραθέτει σε μικρή φόρμα αληθινές ιστορίες καθημερινής τρέλας –φόνους, αυτοκτονίες, πάσης φύσεως δυστυχήματα, βομβιστικές ενέργειες, συζυγικές υποθέσεις κακοποίησης, απεργίες και πολλά ακόμη–, συγκροτώντας έτσι ένα είδος παράξενης και μοναδικής τέχνης με την αρτιότητα της γλώσσας που χαρακτηρίζει το χαϊκού και την αμεσότητα που αντανακλά ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο.
Ο Γάλλος Φελίξ Φενεόν (1861-1944) γεννήθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας. Γιος ενός πλανόδιου εμπόρου και μιας υπαλλήλου στο ταχυδρομείο, μεγάλωσε στη Βουργουνδία και στην ηλικία των είκοσι ετών προσελήφθη, κατόπιν εξετάσεων, ως κυβερνητικός υπάλληλος του Υπουργείου Πολέμου στο Παρίσι, όπου και διετέλεσε υπόδειγμα υπαλλήλου για περισσότερο από δέκα χρόνια. Ένθερμος υποστηρικτής των ανατρεπτικών κινημάτων της εποχής του, ο Φενεόν θα συνδεθεί με τους πρωτοποριακούς καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού και θα στρατευθεί πολιτικά με τους αναρχικούς. Το 1894 ήταν ένας εκ των κατηγορουμένων στην περίφημη «Δίκη των τριάντα».
Λάτρης της τέχνης και των αβάν-γκαρντ πειραματισμών, συνδέεται στενά με τον Στεφάν Μαλαρμέ, επιμελείται τις εκδόσεις του Μπωντλαίρ, του Ρεμπώ, του Λοτρεαμόν και είναι ο πρώτος που θα μεταφράσει Τζέιμς Τζόις στη Γαλλία. Το 1886 επινοεί τον όρο «νεο-ιμπρεσσιονισμός» για να προσδιορίσει μια ομάδα καλλιτεχνών γύρω από τον Ζορζ Σερά, τον Πολ Σινιάκ και τον Τουλούζ-Λoτρέκ, ενώ παράλληλα προωθεί το έργο νέων ζωγράφων όπως ο Αμαντέο Μοντιλιάνι και ο Ανρί Ματίς. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους κριτικούς τέχνης της εποχής του και από τους πρώτους που αναγνώρισε την αισθητική αξία της τέχνης άλλων ηπείρων, όπως η Αφρική και η Ωκεανία.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως διευθυντής της φημισμένης γκαλερί Bernheim-Jeune στο Παρίσι και το 1912 διοργάνωσε εκεί την πρώτη έκθεση των Ιταλών φουτουριστών στη Γαλλία. Εργάστηκε ως συντάκτης και κριτικός σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες, ενώ σπανίως δημοσίευε με το όνομά του τα κείμενα που έγραφε. Στην ηλικία των εξήντα τριών ετών αισθάνθηκε αρκετά ώριμος για την απραξία και αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή. Πριν πεθάνει, κατέστρεψε όλα τα χειρόγραφά του, στα οποία πιστεύεται ότι υπήρχαν και αρκετά ολοκληρωμένα λογοτεχνικά έργα. Πέθανε το 1944 σε ηλικία ογδόντα τριών ετών. Το 1949 η σύζυγός του καθιερώνει το «Βραβείο Φενεόν» για νεαρούς λογοτέχνες, ζωγράφους και γλύπτες προς τιμήν του συζύγου της.
