Αν ήταν φωτογραφίες, θα ήταν θολά, κουνημένα ή διπλοτραβηγμένα πορτραίτα.
Αν ήταν ζωγραφιές θα έμοιαζαν με ασπρόμαυρες νεκρές φύσεις, ζωγραφισμένες με κάποιο δάχτυλο βουτηγμένο στη μπογιά. Είναι όμως ποιήματα. Ποιήματα ανατρεπτικά, έξω από κάθε συντεταγμένη φόρμα, είτε λόγου, είτε στίξης.
Όλα όμως αυτά είναι η επιφάνεια, γιατί χρειάζεται και δεύτερη, ίσως και τρίτη ανάγνωση για να αναγνωριστεί το περίγραμμα και, στη συνέχεια, να ανοίξει η είσοδος μιας ενδιαφέρουσας περιήγησης σε κοινά μονοπάτια, τόσο γνωστά, τόσο άγνωστα.
