“Όταν ήμουν παιδί, έβλεπα πασχαλίτσες να πετάνε και ένιωθα γαλήνη. Μου έλεγαν πως, αν τις αγγίξεις και τις αφήσεις στη συνέχεια ελεύθερες, πετούν προς την αληθινή αγάπη. Όσες οι βούλες στην πλάτη της πασχαλίτσας τόσοι οι μήνες που θα χρειαστούν για να πραγματοποιηθεί η ευχή της αγάπης.”
Η Βουλίτσα ήταν γεμάτη ζωντάνια και χαρά. Όλες οι πασχαλίτσες, μικρές και μεγάλες, τη λάτρευαν για τη θετική της ενέργεια και την ευγένειά της. Ένα πρωινό, και πριν ακόμη προλάβει να σηκωθεί από το κρεβάτι, η Βουλίτσα κατάλαβε πως κάτι συνέβαινε στο σώμα της. Οι χαρακτηριστικές μαύρες βούλες που στόλιζαν τα φτερά της άρχισαν να πέφτουν. Μία, μία… σαν μπαλίτσες που χοροπηδούν στον αέρα.
