Είδα και μικρότερους καθρέφτες -κατασκευασμένα θραύσματα της ανθρώπινης παρατήρησης- ακουμπισμένους παντού, στους τοίχους, σε παραμύθια, σε μικρές αποσκευές, ειλικρινείς, ανειλικρινείς, ανάλογα την επιθυμία του εικονιζόμενου. Σκωπτικοί και ερωτηματικοί όπως του Μαγκρίτ, αδύναμοι και σκουριασμένοι σε τοίχους παλιών καφενείων, θρασείς και απειλητικοί σε τόπους περίοπτους. Με περίτεχνα πλαίσια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, ιδρωμένοι από αγωνίες, καθρέφτες που αποθήκευσαν σκιές, που μπόρεσαν να δείξουν πολλές πραγματικότητες, που είδαν μια βιολέτα να πεθαίνει και κράτησαν μια γεύση από μωβ. Καθρέφτες που πρόδωσαν, που ειδοποίησαν, που απομόνωσαν μικρές συνθήκες, που σηματοδότησαν την έναρξη ερώτων, τις γεωγραφίες των ρυτίδων, την απόσταση ανάμεσα σε επιθυμίες.
Παντού μέσα στην όραση, την πύλη όλων των αισθήσεων, από τότε που ο άνθρωπος κατάλαβε τον αντικατοπτρισμό και θέλησε να τον τιθασεύσει.
