Και η ζωή επιμένει να συνεχίζεται. Η Α. Πολάτου-Βαγγελάτου επανέρχεται με το δεύτερο μέρος της τριλογίας-μελέτης των δυναμικών και πολύπαθων γυναικών στην εποχή της οικονομικής και αξιακής κρίσης.
Η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβάλει άρδην την καθημερινότητα και τα κοινωνικά τεκταινόμενα ξεφτίζουν νωχελικά και βασανιστικά τις αξίες μας. Έτσι, η συγγραφική πρόθεση δοκιμάζει και δοκιμάζεται μέσα στη μυθιστορηματική γραφή, παρακολουθώντας τη Μέλπω, τη νεαρή ηρωίδα του μυθιστορήματος Κάτω από τη σκιά της χρυσόσκονης. Η δραστήρια Μέλπω περιπλανιέται στους σταθμούς της ζωής της, μιας ζωής που επιμένει να συνεχίζεται. Στις εσωτερικές αγωνίες της και στις αλληλεπιδράσεις της με το ισχυρό φύλο και ποικίλες αδύναμες κοινωνικές ομάδες, εντός και εκτός συνόρων, χαρτογραφούνται και αποκαλύπτονται τα δεινά του ανθρώπου της εποχής μας: η γενικευμένη κρίση, η αγωνία της λύτρωσης, η ανυπαρξία της ασφάλειας, η αναζήτηση της θαλπωρής, η ανελέητη μοναξιά, η απώλεια, το ευμετάβολο των πάντων. Στην πάλη για τον επιούσιο, όμως, η Μέλπω αγωνίζεται διπλά. Αντιμάχεται τα πάθη και τα λάθη της, τις αδυναμίες και τις ενοχές από το παρελθόν, τα φετίχ και τις γρήγορες απομυθοποιήσεις της, τα όνειρα για το μέλλον.
Υπάρχει χώρος κάπου για την ελπίδα, όταν ο βίος απαντά: "Και η ζωή επιμένει να συνεχίζεται...";
Η Α. Πολάτου-Βαγγελάτου είναι Κεφαλονίτισσα ζωγράφος, συγγραφέας. Ζει και εργάζεται στο νησί συνεχώς τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Έχει ιδρύσει την γκαλερί "Πολύμνια" στο Αργοστόλι και εκεί διδάσκει σχέδιο στους υποψήφιους των Πανελληνίων εξετάσεων στην Αρχιτεκτονική και στις Τεχνικές Σχολές. Εκεί παρουσιάζει και στο κοινό τη ζωγραφική δουλειά της κατά τους θερινούς μήνες.
Στη λογοτεχνία εμφανίζεται το 2007 με την έκδοση του πρώτου μυθιστορήματός της "Μάτια μου γλυκά, φως μου εσύ". Το 2009 εκδίδεται το δεύτερο βιβλίο της, με τίτλο "Μόλις σκότωσα τη σκιά μου". Το 2011 το τρίτο, με τίτλο "Αυτός ο μπόγος είναι γεμάτος με όνειρα", ενώ το 2013 το τέταρτο, "Τα ανώνυμα γράμματα έγιναν κατακόκκινα".
Η μάθηση, η αγωγή και η πειθαρχία για την επίτευξη των στόχων της, τόσο στη ζωγραφική όσο και στον αθλητισμό (μαραθωνοδρόμος) υπήρξαν αναγκαία. Το τυχαίο, το επίπλαστο και η σύμπτωση δεν υπήρξαν παράγοντες σημαντικοί για την ολοκλήρωση του σκοπού της. Εκείνο που ενστερνίστηκε από τη νεαρή ηλικία, ήταν η προσπάθεια με πολλή δουλειά. Εάν η επιτυχία έχει εν μέρει επέλθει, αυτό μέλλει να κριθεί, και κρίνεται, από το φιλότεχνο και το αναγνωστικό κοινό.
Με τη συγγραφή και του τέταρτου μυθιστορήματός της, κλείνει μια παρένθεση στις καλλιτεχνικές της ανησυχίες, που ολοκληρώθηκε από το 1990 έως το 2000. Τη δεκαετία αυτή την αφιέρωσε εκπληρώνοντας μιαν αγάπη που είχε πάντα στο γραπτό λόγο, διακόπτοντας τις πολλές εμφανίσεις της με εκθέσεις στη ζωγραφική. Η συγγραφέας δεν ξέρει αν θα υπάρχει και στο μέλλον μια τέτοια συνέχεια, γιατί τις σκέψεις της τις αποτυπώνει καθημερινά στο χαρτί, όταν δεν μπορεί ή οι ζωγραφικές παραστάσεις της δεν μπορούν να δείξουν τις πληγές των αδυνάτων. Στη ζωγραφική απεικόνιση, η εξήγηση και ο προβληματισμός είναι θέμα κυρίως του θεατή και λιγότερο του δημιουργού.
