Από τα μικρά σιδερόφραχτα παράθυρα του μαντζάτου, έβλεπες όξω τον οβορό, που έλαμπε πνιγμένος στα λουλούδια και στον ήλιο. Τριανταφυλλιές με λογής λογής χρώματα. Πανσέδες, κρίνοι, λαγουδάκια, σκουλαρίκια, ζαμπάκια, ψευτοπιπεριές, αρμπακανέλες, μανουσάκια, αγιόκλημα, δεντρολίβανα,
βασιλικός, λουίζες, γαρουφαλιές, λεβάντες, σκόρπαγαν μυρουδιές θεσπέσιες που έμπαιναν από την
ανοιχτή πόρτα.
Ο Γιάννης Λυμπερόπουλος γεννήθηκε στην Κόνιτσα. Τελείωσε τη Ζωσιμαία Σχολή και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έγινε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Παρισίων (Σορβόννη), όπου ταυτόχρονα παρακολούθησε Κοινωνιολογία και Οικονομικά.
Είχε πρωταγωνιστική θέση στην Εθνική Αντίσταση (1942-44), με ανταμοιβή ταλαιπωρίες και διώξεις.
Δικηγόρησε επί πενήντα σχεδόν χρόνια στην Αθήνα και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο. Πήρε σύνταξη από το Υπουργείο Πολιτισμού για την προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα.
Η παρουσία του στην ελληνική λογοτεχνία είναι σημαντική, με ένα πλήθος πεζογραφημάτων. Κλασικές παραμένουν οι μελέτες του για την ιστορία και την οικονομική ανάπτυξη της ακριτικής περιφέρειας, καθώς και οι κοινωνιολογικές προσεγγίσεις του χώρου.
Είναι μέλος επιστημονικών και πνευματικών συλλόγων, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρίας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου, η οποία πρόσφατα τον ετίμησε στα Γιάννενα για το έργο του. Υπήρξε ο πρώτος εκδότης-διεθυντής του περιοδικού Κόνιτσα, που συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι σήμερα.
