Ο Μπάρδο γίνεται χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η Σούλα, που δεν το βάζει κάτω, φιλάει ένα ζυμωτό ψωμί με ωραίο πρόσωπο. Ο Γαρύφαλλος τριγυρίζει στο θεσσαλικό κάμπο και του φαίνεται μια τσέπη τόπος. Η χήρα Αρτεμισία λαχταράει κάποια σωματική επαφή. Ο Διονύσης αποχαιρετά το βασανισμένο μοναχογιό του, που ταξιδεύει στο γαλαξία των ωραίων ψυχών. Ο Αργύρης για μια φορά στη ζωή του κάνει κάτι πίσω από την πλάτη της Φραντζέσκας. Η Βούλα και ο Μάκης επινοούν με σθένος θέματα συζήτησης. Η κυρία Σοφία γράφει ένα μεγάλο γράμμα για να περνά τα βράδια της. Ο Τόλης και ο Μίλτος ζουν αποτραβηγμένοι στην Κινέττα για να γλυτώνουν τα σχόλια των νταγκλαράδων.
Άνθρωποι που τους χωρίζουν οι τόποι και τους ενώνει ο χρόνος, μοναχικοί ήρωες που παίρνουν το τιμόνι αλλιώς, με ρυτίδες-μαχαιριές που κόβουν τη φόρα στο χαμόγελο, αλλά και με μια καλοσύνη που κάποιες φορές τους ξελασπώνει.
