Οι στατιστικές για την παιδική κακοποίηση είναι ανησυχητικές. Η όσο το δυνατόν έγκαιρη αναγνώριση και αντιμετώπιση είναι σημαντική για να ελαχιστοποιήσει τόσο τις άμεσες όσο και τις μακροπρόθεσμες συνέπειες στο παιδί, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, απόσυρση, φοβίες, κατάθλιψη, ανικανότητα να αγαπήσουν ή να εμπιστευτούν άλλους, επιθετική, διαταρακτική και μερικές φορές παραπτωματική συμπεριφορά, καθώς και κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών.
Όταν ένα παιδί μας αναφέρει, ότι, έχει, κακοποιηθεί, θα πρέπει, να ληφθεί σοβαρά υπόψη παι να αξιολογηθεί αμέσως. Το πρώτο βήμα στο να βοηθήσει κανείς ένα κακοποιημένο παιδί είναι να μάθει να αναγνωρίζει τα συμπτώματα της παιδικής κακοποίησης. Αν και η παιδική κακοποίηση διαχωρίζεται σε τέσσερις μορφές -σωματική κακοποίηση, παραμέληση, σεξουαλική κακοποίηση και συναισθηματική κακοποίηση- αυτές οι μορφές συναντώνται συχνότερα σε συνδυασμό, παρά μόνες τους. [...]
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Ο Ορέστης Γιωτάκος γεννήθηκε το 1961 και τελείωσε τις βασικές του σπουδές στη Στρατιωτική Ιατρική στη Θεσσαλονίκη το 1985. Το 1992 απέκτησε την ειδικότητα του ψυχιάτρου στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός και το 1998 το master στις νευροεπιστήμες στο Institute of Psychiatry-Maudsley Hospital του Λονδίνου. Το 2003 περάτωσε επιτυχώς τη διδακτορική διατριβή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με αντικείμενο τη σεξουαλική παραπτωματικότητα.
Έχει πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό έργο στο χώρο της ψυχιατρικής, ενώ τα τελευταία χρόνια το επιστημονικό του ενδιαφέρον έχει εστιαστεί στο χώρο της σεξουαλικής επιθετικότητας και παρέκλισσης. Είναι πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Πρόληψης της Σεξουαλικής Κακοποίησης και τακτικό μέλος της International Association for the Treatment of Sexual Offenders.
