Μια σοφή δεκαεξάχρονη, μια ευάλωτη businesswoman, μια ξοφλημένη ντίβα, ένας μηχανόβιος γόνος, ένας ονειροπόλος ήρωας πολέμου, μια παραχαϊδεμένη κόρη, ένας μοναχικός σαραντάρης, ένας διανοούμενος πρώην κατάδικος, μια αναρχική Αλβανίδα.
Εννιά αξέχαστοι χαρακτήρες.
"Τον θυμόταν γεροδεμένο, ξανθό με μακριά μαλλιά, χρυσαφένιο Ερμή, ψηλό άλογο καβάλα στη μηχανή του, μια Tenere 750, κόκκινη παθιασμένη φοράδα που ο Ζακ την αποκαλούσε "το ταίρι μου".
Όλες οι μικρές ήταν τσιμπημένες μαζί του. Τον λαχταρούσαν κρυφά γιατί καμία δε τολμούσε να διεκδικήσει τον Θεό τους· τίποτα. Στους αγώνες με τις μηχανές τρέχανε σαν τρελές πάνω κάτω στη γέφυρα, ίδιες όλες, μαυροντυμένες φούστα-μπλούζα, έδειχναν λίγη σάρκα, λαιμό ή μαύρο σουτιέν και έφτιαχναν τους αναβάτες, έκαναν κι οι δύο πλευρές το κομμάτι τους.
"Ζακ...", τσίριζαν "Ζακ" και χάνονταν οι φωνές τους στο ζουμ της μηχανής. Περνούσε κάτω από τη γέφυρα το ταίρι του Ζακ και νιώθανε τους κραδασμούς οι μικρές κάτω από τα πόδια τους, κάτω από τις φούστες τους." [...]
Η Λουκία Δέρβη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Σπούδασε στην Ελβετία Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
