Παραπονιόταν σ’ όποιον συναντούσε στον δρόμο
πως είχε αλλάξει ο καιρός
και οι Χειμώνες είχαν εκλείψει.
Κι αυτή που χρόνια τώρα έραβε το χοντρό της παλτό
βάζοντας όσα χρώματα και σχέδια γνώριζε
μ’ εκείνο το κάτασπρο γιακαδάκι, κεντημένο όλο στο χέρι,
για να το βάλει μια μέρα με χιόνι και κρύο πολύ
πότε θα το φορούσε;
Το φόρεσε Ιούλη μήνα
με το θερμόμετρο στο κόκκινο.
Το καμάρωσε πάνω της σε καθρέφτες και βιτρίνες,
το σεργιάνισε στα μάτια των περαστικών
κι αφού το έκλεισε καλά σε ξύλινο κουτί
το έθαψε μετά, βαθιά βαθιά μέσα στο χώμα.
