Για μέρες, ίσως και για όλο το Φθινόπωρο κλεινότανε στο σκοτεινό δωμάτιό της και ρωτούσε τον εαυτό της... Θυμάμαι μόνο εκείνη την παθιασμένη νύχτα δίχως φεγγάρι· νύχτα που μύριζε γιασεμί, εισιτήριο για το ταξίδι που λέγεται ζωή εγώ και... ήσουν θυμωμένος κι αμίλητος. Σου είπα κλαίγοντας δεν ξέρω, έτσι έπρεπε να γίνει. Όχι... όχι ξανά, πρέπει να με ξεχάσεις· και στην απογείωση, άφηνα πίσω μου, μια για πάντα να ρέουν μαραμένα...
Η Χρύσα Θυμιοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λαμία, το 1981. Σπούδασε Δ.Ε. νοσηλευτικής. Από το 2003 έως 2011, "υπηρέτησε" την τέχνη της υποκριτικής ως ερασιτέχνης ηθοποιός του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης. Έλαβε μέρος σε χορογραφία ως ιέρια "Θερμοπύλεια" 2009. Η αγάπη της για τις τέχνες την έφεραν στην πρωτεύουσα τα τελευταία χρόνια. Το 2019 εξέδωσε δυο ποιητικές την "Καλπάζουσας μορφής έρωτας" και "Κυοφορία συναισθημάτων ".
