Πρόκειται για ένα τρυφερό αφήγημα, που περιγράφει -εκτός από την "ιστορία"- και τον τρόπο σκέψης, τις αντιλήψεις και τις συνήθειες ενός κρητικού χωριού. Μαζί με τα βάσανα της ζωής των ναυτικών, δίνονται με αγάπη τόσο τα κουσούρια του χωριού (κουτσομπολιό, θρησκοληψία) αλλά και τα θετικά του, όπως φιλοξενία (ακόμα κι όταν ο καπετάνιος παθαίνει το πρώτο καρδιακό επεισόδιο και
είναι στο κρεβάτι, δίνει οδηγία στις "γυναίκες" του να περιποιηθούν όσους είναι εκεί), ανθρώπινη συμπαράσταση στα προβλήματα του άλλου (δίνουν από το υστέρημά τους για τις σπουδές του μικρού
όταν πρόκειται να πάει στο Πανεπιστήμιο, μεγαλώνουν τον Κλεάνθη από το υστέρημά τους όταν ο καπετάνιος πεθαίνει κλπ.).
Οι ήρωες του αφηγήματος θα μας ταξιδέψουν σε μια απίστευτη ιστορία, χαρακτηριστικά όμως σημαντική για τη ζωή ενός μικρού χωριού...
Ο Κώστας Μανιάς γεννήθηκε το 1936 στις Αλοΐδες, ένα μικρό χωριό στο Ρέθυμνο Κρήτης. Οι γονείς του ήταν φτωχοί και κατά συνέπεια οι γραμματικές του γνώσεις περιορίστηκαν στο απολυτήριο ενός κατοχικού δημοτικού σχολείου.
Σταδιοδρόμησε με επιτυχία σε τρία διαδοχικά επαγγέλματα. Στην αρχή ως επιπλοποιός, μετά ως μελισσοκόμος και στη συνέχεια ως βοηθητικός υπάλληλος νοσοκομείου. Ως μελισσοκόμος και ως λειτουργός υγείας τιμήθηκε με διπλώματα και επαίνους από διεθνή συνέδρια και με τιμητικές πλακέτες.
Κατά διαστήματα στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο δημοσιεύτηκαν δοκίμιά του, με επαγγελματικό, πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο.
Είναι κάτοχος διπλώματος ευρεσιτεχνίας για την ανακάλυψη ενός μελισσοκομικού εξαρτήματος το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως από τους μελισσοκόμους.
Ο συγγραφέας έχει εκδόσει το βιβλίο: "Οι αδικίες των καιρών" με δοκίμια και προσωπικές του εμπειρίες.
Υπήρξε ομιλητής σε εθνικά και διεθνή συνέδρια. Έχει δημοσιογραφήσει σε εφημερίδα των βορείων προαστίων της Αθήνας και έχει μετάσχει, ως ιδρυτικό μέλος, σε πολλές οργανώσεις και σωματεία πολιτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Είναι παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών.
