Η νομαδική σκέψη διασχίζει ερήμους και στέπες, ο νομάδας της πόλης φεύγει με τη σκέψη για ένα ταξίδι, έστω επιτόπου, ενεργοποιώντας όλες τις εντάσεις, αυτές που, σε θερμοκρασία στοχαστικής υψικαμίνου, και με μια σαγηνευτικά κωδικοποιημένη γλώσσα, οι συγγραφείς του βιβλίου επιχειρούν να καταγράψουν. Ένα ευρύ φάσμα γνώσεων -βιολογία, γλωσσολογία, γεωμετρία, οικονομία κ.λπ.- κινητοποιείται για να αποκτήσει πρόσωπο τούτη η σκέψη, που δεν μένει όμως στις ιστορικές και κοινωνικές, ούτε στις ασυνείδητες, αιτιότητες, που ερευνά τον άνθρωπο ως μηχανή, ως ροή, ως φυγή, τις κοινωνικές σχέσεις ως διαρρύθμιση, όχι σε επίπεδο θεσμών αλλά σε μια μοριακή κατάσταση όπου τα πάντα είναι έτοιμα να απελευθερώσουν το ροϊκό τους είναι.
Το "Χίλια πλατώματα" συνεχίζουν την εργασία που οι συγγραφείς ξεκίνησαν με τον Αντι-Οιδίποδα, και πλέον θεωρείται μία από τις πιο κλασικές μελέτες στο πεδίο της φιλοσοφικής σκέψης στα τέλη του 20ού αιώνα. Βρίσκεται στο επίκεντρο του διαλόγου σχετικά με την επαναξιολόγηση των εργασιών του Φρόυντ και του Μαρξ, καθώς στο βιβλίο αυτό αναπτύσσεται μια προσέγγιση η οποία, ενώ δεν είναι ούτε φροϋδική ούτε μαρξιστική, διδάσκεται από αυτές για να οδηγηθεί τελικά σε ένα εντελώς νέο μονοπάτι σκέψης. Παρουσιάζει μια πρωτοπόρα προσπάθεια κοινωνικής και ψυχολογικής ανάλυσης, η οποία απελευθερώνεται από τα ζητήματα στα οποία ασκεί κριτική η μετανεωτερική σκέψη. Το Χίλια πλατώματα είναι βασικό ανάγνωσμα για όσους ασχολούνται με τις σπουδές φύλου, τους κριτικούς της λογοτεχνίας, τους κοινωνικούς επιστήμονες, τους φιλοσόφους, αλλά και όσους ενδιαφέρονται για τα ζητήματα που θέτει ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός.
Ο γάλλος φιλόσοφος Gilles Deleuze γεννήθηκε το 1925 στο Παρίσι. Δίδαξε φιλοσοφία σε λύκεια (Amiens, Ορλεάνη, Παρίσι) και στα πανεπιστήμια της Σορβόννης (1957-1960), της Λυών (1964-1969) και της Βενσέν (1969-1987). Κατά το διάστημα 1960-1964 διετέλεσε ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS). Κυριότερα έργα του: "Difference et repetition" (1968)· "Ο Σπινόζα και το πρόβλημα της έκφρασης" (1969)· "Logique du sens" (1969)· "Ο Αντι-Οιδίπους" (1972, σε συνεργασία με τον Felix Guattari)· "Mille Plateaux" (1980, σε συνεργασία με τον Felix Guattari)· "Le pli-Leibniz et le baroque" (1988)·"Qu'est-ce que la philosophie?" (1992, σε συνεργασία με τον Felix Guattari). Το 1992 επιδεινώνεται σοβαρά η πνευμονική πάθηση από την οποία έπασχε ήδη από το 1968. Στις 4 Νοεμβρίου του 1995 ο Deleuze αυτοκτονεί. Ένα γαλλικό περιοδικό έδωσε τον εξής σύντομο χαρακτηρισμό του Deleuze, που φαίνεται να υιοθέτησε και ο ίδιος: "Ταξίδεψε λίγο, δεν προσχώρησε ποτέ στο κομμουνιστικό κόμμα, δεν υπήρξε ποτέ φαινομενολόγος ούτε χαϊντεγκεριανός, δεν παραιτήθηκε από τον Μαρξ, ούτε απαρνήθηκε τον Μάη του '68".
