"Οι καπνοί που λικνίζονται πάνω από τις στέγες φανερώνουν πως υπάρχουν κάτοικοι που φροντίζουν για την απαραίτητη ζεστασιά τους. Ακόμα και τη νύχτα μπορεί να μετρήσει κανείς τα κατοικημένα σπίτια απ' την πλαγιά του Αϊ-Λια, βλέποντας τ' αμυδρά φώτα των παραθύρων που πολύ μοιάζουν κιόλας σαν πυγολαμπίδες, απόμερα στα σοκάκια του γραφικού τούτου χωριού. Φωτισμένο είναι και το παράθυρο του μικρού καφενείου της Λελούδας. Παλιότερα, όταν ζούσε ο άνδρας της, δεν είχε την ανάγκη του καφενείου. Ήταν αγροφύλακας ο μακαρίτης. Κι αυτό δεν ήταν λίγο για μια φτωχή οικογένεια. Ο διορισμός του αγροφύλακα κείνο τον καιρό απαιτούσε να 'χει μπάρμπα στην Κορώνη".
Ο Δημήτρης Ρήττας είναι ένας συγγραφέας που ξεχωρίζει τόσο για το ποιητικό και λογοτεχνικό έργο του όσο και για τις ταξιδιωτικές περιγραφές του. Στο τελευταίο του βιβλίο επιχειρεί ένα ταξίδι διαφορετικό απ' αυτά που μας έχει συνηθίσει, ένα ταξίδι στα πάτρια εδάφη τα πλημμυρισμένα από αναμνήσεις πίσω στο χωριό του, τα Καραβίδια Θερμοπυλών. "Τώρα που τα χρόνια βαραίνουν αισθητά τις πλάτες του και τα εγγόνια και δισέγγονα του θέλουν να μάθουν την αυθεντική ιστορία της καταγωγής τους" ξεδιπλώνει το κουβάρι των αναμνήσεων και καταγράφει όλα εκείνα που σημάδεψαν την ψυχή και τον τόπο του. Τοποθεσίες, σχολικές εκδρομές, πρόσωπα και έθιμα του χωριού ξεδιπλώνονται μπροστά μας, συνυφασμένα με την ιστορία του τόπου. Η δικτατορία του Μεταξά, η Κατοχή, η αντίσταση των Ελλήνων στις επιθέσεις των κατακτητών ξυπνούν ιστορικές μνήμες και εμπλουτίζουν τις γνώσεις των νεότερων. Παραδοσιακοί στίχοι που αγγίζουν το δημοτικό τραγούδι, διάσπαρτοι μέσα στο κείμενο, βγάζουν τον καημό που 'χει φωλιάσει μέσα του για τα περασμένα και εκφράζουν ποιητικά τα όσα είδε κι έπαθε. Δε λείπει και η κριτική ματιά στα όσα ο σύγχρονος κόσμος βιώνει.
Πρόκειται για ένα πολυσυλλεκτικό βιβλίο όπου οι αφηγήσεις και τα ιστορικά ντοκουμέντα μπλέκονται με τη λαογραφία και την ποίηση σ' ένα πλήρως εναρμονισμένο σύνολο.
Στο χωριό Καραβίδια της Φθιώτιδας γεννήθηκε ο Δημήτρης Ρήττας του Ανδρέα και της Φωτεινής στις 10 Ιουλίου 1926. Αγρότες ήταν οι γονείς του. Στα χρόνια της φασιστικής κατοχής όλη η οικογένεια πρόσφερε ό,τι μπορούσε στον αγώνα του Ε.Α.Μ. Το κάψιμο του χωριού του και δύο διπλανών απ’ τους Γερμανούς και οι εκτελέσεις των συγχωριανών και του παππού του δίδαξαν και σημάδεψαν ανεξίτηλα στην ψυχή του την αξία που έχει η ελευθερία και η ειρήνη. Πήρε δίπλωμα
απ’ τη Σχολή Μηχανικών Ε.Ν. στην Αθήνα. Ο δεσμός του με την Καίτη Μιχαηλίδου ήταν ο καλός στυλοβάτης για μια όμορφη, αρμονική οικογένεια και για βαθμιαία πρόοδο της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας. Όταν οι δύο κόρες του τελείωσαν τις σπουδές τους και παντρεύτηκαν άρχισε ο Δημήτρης Ρήττας να ξανοίγει το ενδιαφέρον του στο χώρο των γραμμάτων. Άρχισε να γράφει τις παλιές του θύμησες: Το βιβλίο "Στα χρόνια της θύελλας", αφήγημα, 1985, την ποιητική συλλογή "Στοχασμοί", 1986, "Τ' αλέτρι που οργώνει αλλιώτικα", 1989, το οποίο βραβεύτηκε στον 21ο Διαγωνισμό Τουριστικής Συγγραφής από την Ε.Δ.Σ.Τ.
Ελλάδος, στις 07-10-1991, Το βιβλίο "Σπίθες απ' τη χόβολη", οδοιπορικό μυθιστόρημα, 1996, εκδόσεις "Δωδώνη". Έχει λάβει το βραβείο Β΄ στον Διαγωνισμό "Σικελιανά '97", έπαινο Β΄ στον "Εθνικό διαγωνισμό λογοτεχνίας του Νουμά".
Είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών "Ε.Ε.Λ", μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος (ΕΔΣΤΕ), μέλος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων (Ο.Φ.Λ.Σ.).
