Καρφοχάφτης


Συγγραφέας : Cohen, Albert
Μεταφραστής : Βαρών - Βασάρ, Οντέτ
Επιμελητής : Βαρών - Βασάρ, Οντέτ
Εκδότης : Ηριδανός
Έτος έκδοσης : 1994
ISBN : 978-960-335-003-3
Σελίδες : 473
Σχήμα : 21x14
Κατηγορίες : Γαλλόφωνη πεζογραφία (Ελβετία) - Μυθιστόρημα

23.00 € 16.10 €




Καρφοχάφτης... επονομαζόταν επίσης και "Καπετάνιος των Ανέμων" εξ αιτίας μιας φυσιολογικής ιδιαιτερότητας για την οποία ήταν περήφανος. Μια άλλη προσωνυμία ήταν "Λόγος τιμής", έκφραση με την οποία στόλιζε τους λόγους του που δεν ήταν και πολύ αληθοφανείς. Φυματικός για 25 χρόνια, αλλά αρκετά παλικαράς, έβηχε τόσο δυνατά που ένα βράδυ έριξε με το βήχα του το λαμπατέρ σε μια συναγωγή. Η όρεξή του ήταν γνωστή σε όλη την Ανατολή, όπως γνωστές ήταν η ευγλωττία του και η υπερβολική του αγάπη για το χρήμα. Σχεδόν πάντα πήγαινε βόλτα σέρνοντας ένα αμαξάκι που περιείχε παγωμένα ποτά και τρόφιμα αποκλειστικά γι' αυτόν. Το φώναζαν Καρφοχάφτη γιατί, όπως ισχυριζόταν με το κοροϊδευτικό του χαμόγελο που πάντα τον συνόδευε, όταν ήταν παιδί είχε καταβροχθίσει μια ντουζίνα καρφιά για να μετριάσει την αμείλικτη πείνα του. Μια βαθιά χαρακιά διέσχιζε το μαυρισμένο και φαλακρό κεφάλι του, δίνοντάς του μια όψη "οπισθίων". Σ' αυτό το κοίλωμα έβαζε διάφορα αντικείμενα όπως τσιγάρα ή μολύβια...

Ο Αβραάμ Αλμπέρ Κοέν γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1895, γόνος οικογένειας εβραίων της Κέρκυρας με μακρόχρονη παρουσία στο νησί (η οικογένειά του είχε ασχοληθεί με τη σαπωνοποιία). Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι γονείς του μετανάστευσαν στη Μασσαλία εξαιτίας του ανερχόμενου αντισημητισμού στο νησί. Ο Αλμπέρ Κοέν έλαβε καθολική ανατροφή και το 1904 γράφτηκε στο Λύκειο Thiers, όπου γνωρίστηκε, σαν συμμαθητής, με τον νεαρό Μαρσέλ Πανιόλ. Το 1914 πηγαίνει στη Γενεύη για να παρακολουθήσει σπουδές νομικής και φιλολογίας. Το 1919 αποκτά την ελβετική υπηκοότητα (αντί της οθωμανικής). Έξι χρόνια αργότερα, αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού "Revue juive" ("Εβραϊκή Επιθεώρηση"), που συγκαταλέγει στη συντακτική του επιτροπή ονόματα όπως αυτά του Άλμπερτ Αϊνστάιν και του Σίγκμουντ Φρόιντ. Μεταξύ 1926 και 1931 εργάζεται στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας της Γενεύης. Με την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου καταφεύγει στο Μπορντό και στη συνέχεια στο Λονδίνο. Εκ μέρους της "Εβραϊκής Επιτροπής για την Παλαιστίνη" του ανατίθεται να αναλάβει την επικοινωνία με τους εκπροσώπους των εξόριστων εβραϊκών κοινοτήτων. Το 1944 διορίζεται νομικός σύμβουλος της Διακυβερνητικής Επιτροπής για τους Πρόσφυγες, η οποία επεξεργάζεται τη Διεθνή Συνθήκη της 15ης Οκτωβρίου 1946 για την Προστασία των Προσφύγων. Το 1947 επιστρέφει στη Γενεύη και λίγα χρόνια αργότερα (το 1957), αρνείται να αναλάβει τη θέση του πρέσβη του Ισραήλ για να αφοσιωθεί στο συγγραφικό του έργο. Πεθαίνει στη Γενεύη στις 17 Οκτωβρίου 1981, αφού το έργο του έχει αρχίσει να γίνεται επιτέλους γνωστό: το πρώτο του βιβλίο εκδίδεται από τις εκδόσεις Gallimard, εμφανίζεται στην εκπομπή του Bernard Pivot στην τηλεόραση και το περιοδικό "Magazine Litteraire" του αφιερώνει το εξώφυλλο ενός τεύχους του. Κυριότερα βιβλία του στα γαλλικά είναι: "Paroles juives" (ποιήματα, 1921), "Solal" (μυθιστόρημα, 1930), "Mangeclous" (μυθιστόρημα, 1938), "Le livre de ma mere" (προσωπικές αναμνήσεις, 1954), "Belle du Seigneur" (μυθιστόρημα, Μέγα Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας, 1968), "Les valeureux" (μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην Κεφαλονιά, 1970), "O vous, freres humains" (1972) και "Carnets" (ημερολόγιο, 1979).






e-mail Facebook Twitter