Στις προθέσεις του γράφοντος δεν ήταν η σύνταξη ενός περιηγητικού οδηγού ή έστω ενός φιλολογικού συνέκδημου. Οι σημειώσεις αυτές βασίζονται σε δύο απλοϊκές αφετηριακές παραδοχές: Πρώτον, πώς όλοι οι τόποι, ακόμη και οι πιο προικισμένοι ή σημαδιακοί, πέρα απ' το ιστορικό τους βάρος, δεν νοούνται δίχως το έμψυχο υλικό που τους κατοικεί στο σήμερα. Και δεύτερον, πως το πλησίασμα και η κατανόηση των τόπων και των κατοίκων τους δεν νοείται δίχως την εμπλοκή του επισκέπτη, όσο κι αν μία "πολιτικώς ορθή" παρατήρηση απαιτεί το πάγωμα του βλέμματος και την εσωτερική απόσταση του παρατηρητή από τα παρατηρούμενα. Εντέλει, οι σημειώσεις αυτές αποτελούν τον λειψό καρπό μιας και μόνης φιλοδοξίας: να αποτυπωθούν στο χαρτί στιγμές, εικόνες, αισθήσεις και συνειρμοί, έτσι ώστε να τους χαριστεί ίσως μια μονιμότερη θέση όχι στις γυαλιστερές προθήκες των ακαδημαϊκών πληροφοριών αλλά στα σκιερά δώματα του νου και της γνώσης. Κοντολογίς, κάτι σαν βραδύγλωσση απόκριση σ' ένα "Έρχου και ίδε".
Ο Παναγιώτης Αρ. Υφαντής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπήρξε υπότροφος στην Pontificia Universita "San Nicola" στο Μπάρι της Ιταλίας (1988 - 1991), όπου ειδικεύθηκε στην έρευνα των σχέσεων μεταξύ Ορθοδοξίας και Ρωμαιοκαθολικισμού. Έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια και ερευνητικά προγράμματα και έχει συντάξει άρθρα ιστορικού και θεολογικού περιεχομένου καθώς και κείμενα πνευματικού προβληματισμού για ελληνικά και ιταλικά περιοδικά. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές "Καταγραφή" (εκδ. Αρμός, 1997) και "Λειμωνάριον" (εκδ. Διάττων, 2001), ενώ η μελέτη του "Μέγα Σπήλαιο: Ιστορία, πνευματική και εθνική μαρτυρία" (εκδ. Ι Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Αθήναι 1999) τιμήθηκε με το Βραβείο της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών.
Από τον Σεπτέμβριο του 2006 υπηρετεί στο Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ως λέκτορας στον Τομέα Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Χριστιανικής Γραμματείας, Αρχαιολογίας και Τέχνης.
