Ο Κ. Πορφύρης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο των αρχών του εικοστού αιώνα, αλλά έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε άλλους τόπους και σε άλλες συντεταγμένες. Η προσωπικότητά του ωστόσο υπήρξε ο αγαθός καρπός ενός δημιουργικού συγκερασμού, οι συνιστώσες του οποίου αλληλοτροφοδοτούνταν και αλληλονοηματοδοτούνταν. Η συνείδηση μιας ισχυρής τοπικότητας, η πνευματική και πολιτική παράδοση του Ριζοσπαστισμού που αντλούσε από την ίδια την επτανησιακή ιστορία, η κοινωνική ευαισθησία που κρυσταλλωνόταν στην κομμουνιστική ιδεολογία, οι προκλήσεις της σύγχρονής του ελληνικής πραγματικότητας, η μοίρα της Ευρώπης και του κόσμου μέσα στις συμπληγάδες του Ψυχρού Πολέμου: ιδού οι κυρίαρχες πτυχές του κόσμου του Κ. Πορφύρη.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορούν να κατανοηθούν όχι μόνο τα ζητήματα που αποτέλεσαν το κύριο πεδίο της μέριμνάς του (ζητήματα του νεοελληνικού πολιτισμού, της τοπικής ιστορίας, της επικαιρότητας και της πολιτικής), αλλά κυρίως ο τρόπος της αντιμετώπισής τους. Ο Πορφύρης, με την ορθοφροσύνη που του προσπόριζε μια πλούσια και έμπεδη λογιοσύνη, με το ανήσυχο πνεύμα του που μορφωνόταν μέσα από την πολιτική φιλοσοφία και την ιδεολογία του, συνειδητοποίησε ενωρίς ότι τα προβλήματα κατανοούνται πάντα στην ιστορικότητά τους, άρα μέσα στις συντεταγμένες του χώρου και του χρόνου. Κατόρθωσε έτσι να συγχρονίσει το βλέμμα του με τις ζητήσεις και τους τρόπους της πειθαρχημένης επιστημονικής έρευνας, δίχως ο ίδιος να υποδουλώνεται σε στείρες ομφαλοσκοπήσεις, οι οποίες συχνά συνοδεύουν την αυστηρή επιστήμη.
Ο παρών τόμος, μια συνέκδοση του Μουσείου Μπενάκη και του ζακυνθινού Πολιτιστικού Οργανισμού "Πλατύφορος", συγκεντρώνει αντιπροσωπευτικά κείμενα του Κ. Πορφύρη από την εφημερίδα "Αυγή" και το περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης", φιλοδοξώντας να δώσει μια εικόνα των προσανατολισμών και της προσφοράς του.
Ο Κ. Πορφύρης (ψευδώνυμo του Πορφύρη Κονίδη) γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1910 στη Ζάκυνθο, όπου και πέρασε τα πρώτα του χρόνια. Κατά τη δεκαετία του 1930 σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, ερχόμενος παράλληλα σε επαφή με τις ιδέες της κομμουνιστικής Αριστεράς. Ένεκα της ιδεολογίας και της πολιτικής του δράσης συμμερίστηκε για χρόνια τη μοίρα των αριστερών: παρανομία, διώξεις και εξορίες. Με την τακτική αρθρογραφία του στην "Αυγή" (από το 1953), τη δραστήρια συμμετοχή του στο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχvης" (αρχισυντάκτης από το 1959) και τη γενικότερη συγγραφική παρουσία του ανέδειξε σπουδαία ζητήματα της νεοελληνικής ιστορίας και της τοπικής ιστορίας των Επτανήσων, αλλά και αγωνίστηκε με συνέπεια για την ιδεολογική και πολιτική ανανέωση του αριστερού κινήματος. Η πνευματική του καλλιέργεια, συνδυασμένη με τις κοινωνικές ευαισθησίες και τα εργαλεία της ιδεολογίας τού εξασφάλισαν μια σύγχρονη ματιά, η οποία αποτυπώθηκε στη μεθοδολογία και τα συμπεράσματα των ερευνών του. Καρπός
αυτών των προβληματισμών υπήρξε όχι μόνο ο εκσυγχρονισμός της αντιμετώπισης φιλολογικών ή ιστοριογραφικών ζητημάτων (σημαντικότατη η συνεισφορά του στην προώθηση των καλβικών σπουδών), αλλά και πρωτοβουλίες όπως η οργάνωση των "Διεθνών Συναντήσεων Μεσαιωνικού και Λαϊκού Θεάτρου" στη Ζάκυνθο, κατά τη δεκαετία του 1960. Πέθανε στην Αθήνα, το Μάιο του 1967.
Σημαντικότερα έργα του: Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου "Αυτοβιογραφία" (εισαγωγή- σχόλια Κ. Πορφύρη), εκδ. Διγενής, Αθήνα 1956, "Διονύσιος Σολωμός: ένας ποιητής, ένας άνθρωπος, μια εποχή", εκδ. Μίνωας, Αθήνα 1958, "Καλβικά διάφορα" (ανάτυπο από την "Επιθεώρηση Τέχνης"), 1960, "Ανδρέας Κάλβος, ο αγέλαστος: μυθιστορηματική βιογραφία", εκδ. 20ός αιώνας, Αθήνα 1962, "Λασκαράτος, ο αντιφατικός, ο ποιητής, ο πεζογράφος", εκδ. Δίφρος, Αθήνα 1962, Άγγελος Σουμάκης, "Το ρεμπελιό των ποπολάρων" (εισαγωγή Κ. Πορφύρη), εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα 1973, "Ο Ανδρέας Κάλβος καρμπονάρος: η μυστική δίκη των καρμπονάρων της Τοσκάνης", εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα 1975, "Ενθυμήματα: όσα έζησα, όσα είδα, όσα άκουσα", εκδ. Περίπλους, Αθήνα 2000.
Μη Διαθέσιμο
