Φόβος, έρωτας, θάνατος, ζήλεια, μνήμη, προδοσία, ελπίδα...
Κείμενα μικρά σχεδόν ανήλικα;
Ναι.
Γιατί πως μπορεί να ενηλικιωθεί ο φόβος ή ο θάνατος, αλλά και η αμεριμνησία του έρωτα ή η βεβαιότητά του;
Η ποιήτρια Ελένη Λιντζαροπούλου, στην πρώτη της πεζογραφική απόπειρα, επιβεβαιώνει την
αγάπη και την προτίμησή της στην μικρή φόρμα, εκθέτοντας κείμενα, σαν παραμύθια ή όνειρα
άλλων, βγαλμένα από "μία μυστική κρύπτη για το αδύνατο", αθέατη και άγνωστη στους πολλούς.
Η Ελένη Λιντζαροπούλου γεννήθηκε στην Νίκαια του Πειραιά το 1962. Σπούδασε Θεολογία, Θεατρική Εμψύχωση, Δημόσιες Σχέσεις & Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Εργάστηκε ως εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού και είναι υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων στον Δήμο Κορυδαλλού.
Στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής έρευνας, ασχολήθηκε με την ανίχνευση των θρησκευτικών και χριστολογικών στοιχείων στο έργο σύγχρονων Ελλήνων ποιητών και συνέγραψε δύο εργασίες: "Δ.Π.Παπαδίτσας "Εν Πάτμω" - Θρησκευτικό συναίσθημα και Αποκαλυπτικό μήνυμα" και "Συντροφεύοντας τις ακριβές μας αμφιβολίες... Χριστολογικά και θρησκευτικά στοιχεία στο έργο του Μανόλη Αναγνωστάκη".
Έχει διασκευάσει θεατρικά έργα και παραμύθια για παιδιά, και περιστασιακά ασχολείται με την λογοτεχνική κριτική.
