Τα τρία κείμενα του Helmuth Plessner που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, επιδιώκουν τρεις στόχους:
- να γνωρίσει ο αναγνώστης τη θεωρία του Plessner για τα σταθερά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης υπόστασης. Ο άνθρωπος έχει, ανεξαρτήτως των αλλαγών της ιστορίας και των προσώπων, σταθερά γνωρίσματα, τα οποία ωστόσο δεν παραπέμπουν στην αιωνιότητα, αλλά στην ανοικτότητά του στον κόσμο.
- να παρουσιαστεί η θεωρία της Εξωκεντρικής Τοποθετικότητας. Η θεωρία αυτή ερμηνεύει την ανθρώπινη σωματικότητα, τη δομή του ανθρώπινου Είναι, τα όρια και τις δυνατότητές του.
- να αποσαφηνισθούν τα ερωτήματα της Ερμηνευτικής και ειδικότερα η σημασία και ο ρόλος του Οικείου και του Ξένου στη διαδικασία της κατανόησης. Οι συνέπειες αυτής της ερμηνευτικής προσέγγισης είναι επωφελείς για τη Φιλοσοφική Παιδαγωγική, τόσο σε μεθοδολογικό πεδίο, όσο και σε πεδίο περιεχομένων.
Ο Helmuth Plessner (1892-1985) σπούδασε Ζωολογία και Φιλοσοφία. Σημαντικά ερεθίσματα πήρε από τους Max Weber και Edmund Husserl. Δίδαξε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας και είχε επαφές με τους κορυφαίους Γερμανούς φιλοσόφους της εποχής (Scheler, Hartmann, Heidegger), που τον οδήγησαν στη Φιλοσοφική Ανθρωπολογία. Εξόριστος από τους Ναζί δίδασκε από το 1936 Κοινωνιολογία στο Groningen της Ολλανδίας, ενώ το 1940 κινδύνευσε από τη γερμανική κατοχή και επέζησε με τη βοήθεια Ολλανδών φίλων και μαθητών. Το 1946 συνέχισε το έργο του ως καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Groningen. Το 1951 επέστρεψε στη Γερμανία και δίδασκε Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο του Gottingen.
