“ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ, ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ”: Τα φώτα ανάβουν αργά αργά και θα διατηρηθούνε σ ‘ όλη τη διάρκεια της σκηνής αμυδρά. Βρισκόμαστε στο προαύλιο ενός συνεργείου παλαιών αυτοκινήτων. Κομμάτια από καροσερί και διάφορα σιδερικά είναι πεταμένα εδώ και ‘κει μαζί με λάστιχα παλιά, και εργαλεία. Στη μέση της σκηνής υπάρχουνε δύο καθίσματα παλιά, από αυτοκίνητο και ‘κει πάνω είναι ξαπλωμένος ένας νέος άντρας με την πλάτη στο κοινό. Απέξω ακούγεται μια γυναίκα που φωνάζει: ΛΟΥΤΣΙΑ: Αντόνιο! Αντόνιο… πού είσαι;
Ντάριο Φο: Πολυτάλαντη προσωπικότητα, γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνκο, κοντά στο Βαρέζε της Ιταλίας. Μεταξύ άλλων είναι θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός και σκηνογράφος. Σπούδασε αρχιτεκτονική, την οποία όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος, ύστερα ως ηθοποιός και, φυσικά, ως συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ο ίδιος ερμήνευσε αρκετά από τα έργα του, ενώ έγραψε πολλά για την Ιταλική Ραδιοφωνία και τον κινηματογράφο. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από τον αντικομφορμισμό και τη δυνατή σάτιρα απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, την εκκλησία και την ηθική, που βαραίνουν την καθημερινή μας ζωή διαιωνίζοντας τον ιδιόμορφο κοινωνικό μεσαίωνα που διανύουμε. Παγκόσμια φήμη έχουν τα έργα του: "Μυστήριος μπούφος", "Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού", "Κλέβε λιγότερο", "Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!", "Οι αρχάγγελοι δεν παίζουν φλίπερ" και πολλά άλλα. Το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί και έχουν ανέβει σε θέατρα όλου του κόσμου.
