Το κεφάλι του ανθρώπου του λαού, ιδού το θέμα. Αυτό το κεφάλι είναι γεμάτο γόνιμους σπόρους. Να καλλιεργήσετε ό,τι πιο φωτεινό, συνετό κι ενάρετο υπάρχει μέσα του για να ωριμάσει και να καρποφορήσει. Ο τάδε σκότωσε στις δημοσιές. Αν είχε καλύτερη καθοδήγηση, θα ήταν ο πλέον εξαίρετος υπηρέτης της πολιτείας. Το κεφάλι του ανθρώπου του λαού, να το καλλιεργήσετε, να το εξαγνίσετε, να το ποτίσετε, να το γονιμοποιήσετε, να το διαφωτίσετε, να το συμβουλέψετε, να το αξιοποιήσετε. Δεν θα χρειαστεί να το αποκεφαλίσετε.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ (γαλλικά: Victor Marie Vicomte Hugo) (26 Φεβρουαρίου 1802 - 22 Μαΐου 1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού.
Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του "Lettre a une femme" (Γράμμα σε μία γυναίκα): "Je ne sais plus mon nom, je m'appelle Patrie!" (Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς). Προ πάντων, όμως, ως ο μεγαλύτερος Γάλλος συγγραφέας του άμεσου μετεπαναστατικού περιβάλλοντος, ήταν ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής.
