Στο παρόν αφιέρωμα συγκεντρώθηκαν κείμενα που με την παράθεση δεδομένων και προσωπικών μαρτυριών-βιωμάτων (ιστοριών ζωής) συνθέτουν, όπως οι ψηφίδες ενός μωσαϊκού, έστω και ατελώς την εικόνα των νέων τάσεων, των "νησίδων εκσυγχρονισμού" που άρχισαν να διαμορφώνονται στην κοινωνικο-επιστημονική ελληνική πραγματικότητα από τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 και ιδίως από το 1960 μέχρι το 1967. Σ' αυτήν ακριβώς την περίοδο πρωτοπορίας ορισμένων κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα άρχισε να συσσωρεύεται το πολιτισμικό κεφάλαιο του Κέντρου Κοινωνικών Επιστημών Αθηνών, που αποτελεί βασική κληρονομιά του σημερινού Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών - πολύτιμο τμήμα της ιστορίας και της παράδοσης του ίδιου, αλλά και όλων των ελλήνων και ελληνίδων κοινωνικών επιστημόνων. Μέσα από το τωρινό οδοιπορικό πίσω στο χρόνο, μέσα από τις μελέτες μας, τις διηγήσεις και τις αναμνήσεις μας, αυτήν ακριβώς την κληρονομιά επιχειρήσαμε να αναδείξουμε: για να τη γνωρίσουν οι νεότεροι, για να τη θυμόμαστε και να την αξιοποιούμε.
