Η εισαγωγή αυτή στις κλασικές προσεγγίσεις της κοινωνιολογίας των θρησκειών φιλοδοξεί να αφυπνίσει το ενδιαφέρον για διαρκή θεωρητική ανασυγκρότηση που οφείλει να χαρακτηρίζει μια ζωντανή κοινωνική επιστήμη. Οι "ιδρυτές πατέρες" για τους οποίους γίνεται λόγος εδώ ήταν φορείς του οράματος για μια ενοποιημένη επιστήμη, η ανάπτυξη της οποίας αποτυπώθηκε στο μαχητικό κίνημα για τον εξορθολογισμό και την απομυθοποίηση του κόσμου. Οι περισσότεροι από αυτούς εστίασαν στο γεγονός ότι η θρησκεία απώλεσε μέρος της επιρροής της στις νεότερες κοινωνίες.
Σήμερα, ερχόμαστε να υπογραμμίσουμε τα όρια, τους κινδύνους και τον πιθανό αντίκτυπο αυτής της ορθολογικής απομυθοποίησης, να καταγράψουμε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, που πολλαπλασιάζονται, και τις νέες μορφές θρησκευτικής κοινωνικοποίησης.
Η κριτική αυτή αναθεώρηση της διαδρομής της λεγόμενης "εκκοσμίκευσης" δεν απαξιώνει τις κλασικές αναλύσεις. Αντίθετα, μας προκαλεί να τις διαβάσουμε διαφορετικά. Γιατί το να διαβάσει κανείς τον Καρλ Μαρξ, τον Αλεξίς ντε Τοκβίλ, τον Μαξ Βέμπερ, τον Γκέοργκ Ζίμμελ, τον Εμίλ Ντυρκάιμ, τον Μωρίς Αλμπβάς, τον Γκαμπριέλ Λε Μπρα, τον Ανρί Ντερός αποτελεί πηγή διαρκούς έμπνευσης και διερώτησης για να αναλύσουμε τους τρόπους με τους οποίους αποδομείται και αναδομείται το θρησκευτικό στοιχείο στην εποχή μας.
