Στο βιβλίο αυτό γίνεται προσπάθεια μελέτης του σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού της Σάμου, από τη σκοπιά της νέας ελληνικής λαογραφίας. Για να επιτευχθεί αυτό, χρησιμοποιήθηκαν βεβαίως μεθοδολογικά και θεωρητικά - ερμηνευτικά εργαλεία και από συγγενείς της Λαογραφίας επιστήμες, όπως η Κοινωνική Ανθρωπολογία και η Κοινωνιολογία. Ωστόσο η μελέτη αυτή σχεδιάστηκε και συντέθηκε ως μια καθαρώς λαογραφική ανάγνωση και προσπάθεια ερμηνείας του νεωτερικού και μετανεωτερικού λαϊκού πολιτισμού του νησιού, όπως αυτός διαμορφώνεται από τις νέες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, από την κυριαρχία των τουριστικών εκμεταλλεύσεων, την δράση των συλλόγων, την παρουσία των αποδήμων Σαμίων, αλλά και με βάση τις σύγχρονες διαδικασίες διαχείρισης του παλαιότερου πολιτισμικού αποθέματος, την εισαγωγή νέων πολιτισμικών προτύπων, την φολκλοριστική αναβίωση και την δημιουργία νεωτερικών μορφών λαϊκού πολιτισμού. Με δυο λόγια, υπό το κράτος των εξελίξεων και των επιδράσεων που φέρνει η πολιτισμική παγκοσμιοποίηση και τα παράγωγά της, όπως η εκκοσμίκευση και η απομάγευση του κόσμου, η διολίσθηση από την τελετουργικότητα στην κοινωνικότητα και η μυθοποίηση του παρελθόντος.
Όσα περιλαμβάνονται στις σελίδες του βιβλίου αυτού είναι προϊόντα συστηματικής και συνεχούς βιωματικής και συμμετοχικής ενίοτε παρατήρησης και έρευνας των εκδηλώσεων του νεωτερικού σαμιακού λαϊκού πολιτισμού, με συνδυασμό της emic και της etic προσέγγισης, από τα μέσα της δεκαετίας του '90 ως και τις μέρες μας. Μιας παρατήρησης η οποία σε συνδυασμό με την αποδελτίωση τοπικών πηγών και την μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας οδήγησε στη συνειδητοποίηση των εκάστοτε ερευνητικών ζητουμένων, και στην ερμηνευτική προσέγγισή τους. Γι' αυτό και τα γραφόμενα εδώ μπορούν να θεωρηθούν case study, με εφαρμογή σε ανάλογες περιπτώσεις και άλλων ελληνικών τόπων.
Ο Μ. Γ. Βαρβούνης γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988). Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991). Πραγματοποίησε επίσης μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique της Louvain (Louvain-La-Neuve) του Βελγίου (1996-1997). Το 1992 εξελέγη λέκτωρ και το 1998 επίκουρος καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει μελέτες αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας", ενώ το 2005, με σεπτή πατριαρχική απόφαση, ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. της Αδελφότητος Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου "Παναγία η Παμμακάριστος".
