Ο Paulo Freire υπήρξε μία πολύπλευρη προσωπικότητα που θα θεωρούσα λάθος να τον κατηγοριοποιήσει κανείς ως μεγάλο παιδαγωγό ή εκπαιδευτικό ή κοινωνικό στοχαστή ή και κοινωνικό ακτιβιστή. Πολύ απλά γιατί ήταν όλα αυτά μαζί. Θεωρείται ο πατέρας της κριτικής παιδαγωγικής την οποία ουσιαστικά εισήγαγε με το βιβλίο του "Η αγωγή των καταπιεσμένων", που εξέδωσε το 1968. Υπήρξε γόνος οικογένειας μεσαίας τάξης της Βραζιλίας, η οποία ωστόσο κατέρρευσε από την οικονομική κρίση, γεγονός το οποίο είχε ως αποτέλεσμα ο ίδιος να ζήσει τα παιδικά του χρόνια σε μεγάλη φτώχεια. Αργότερα, ώριμος πλέον εκπαιδευτικός, παιδαγωγός, ερευνητής και θεωρητικός, υποστήριξε ότι η φτώχεια και η πείνα είχαν τεράστια σημασία, όταν ήταν παιδί, στον τρόπο και στην ικανότητά του για μάθηση και αυτός υπήρξε ο βασικός λόγος που καθόρισε την επιλογή του να αφιερώσει τη ζωή του στην καλυτέρευση της ζωής των φτωχών και της πρόσβασής τους στην εκπαίδευση. "Δεν καταλάβαινα τίποτα λόγω της πείνας μου. Δεν ήμουν χαζός. Δεν ήταν έλλειψη ενδιαφέροντος. Η κοινωνική κατάσταση όμως στην οποία βρισκόμουν δεν μου επέτρεπε να έχω πρόσβαση στην εκπαίδευση. Η εμπειρία μου μού έδειξε, για άλλη μια φορά, τη σχέση ανάμεσα στην κοινωνική τάξη και τη γνώση" (Paulo Freire).
Ο κ. Δημοσθένης Δασκαλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το έτος 1959. Είναι καθηγητής Βιομηχανικής Κοινωνιολογίας και Βιομηχανικών Σχέσεων στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στις θεματικές: Κοινωνικές Διακρίσεις στην Αγορά Εργασίας, Μειονότητες, Κοινωνικός Αποκλεισμός, Παιδική Ηλικία, Νέες Τεχνολογίες - Εργασία - Εκπαίδευση. Διδάσκει σε τρείς Κατευθύνσεις του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε επί σειρά ετών στα Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Κοινωνιολογίας και του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Συμμετέχει ως μέλος στο International Sociological Association (I.S.A.), στην Εταιρία Δικαίου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και ως επίτιμο μέλος στον Σύλλογο Ελλήνων Κοινωνιολόγων. Έχει συμμετάσχει σε πολλά εθνικά και διεθνή συνέδρια, ημερίδες και επιστημονικές έρευνες. Επίσης, είναι συγγραφέας πολλών δημοσιευμένων ερευνητικών εργασιών, άρθρων και βιβλίων. Απασχολήθηκε ως επιστημονικός συνεργάτης της Γ.Σ.Ε.Ε, του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ και της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου. Διετέλεσε Διευθυντής του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (Ο.ΜΕ.Δ.), Ερευνητής στο τριμερές Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας, ενώ συμμετείχε και σε πολλά Συμβούλια και Επιτροπές Ειδικών Εμπειρογνωμόνων. Ως ειδικός εμπειρογνώμων έχει συμμετάσχει σε υψηλού επιπέδου Συμβούλια και Επιτροπές και ειδικότερα, στο Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων Απασχόλησης και Κοινωνικής Ασφάλισης, στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, στο Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας καθώς και σε Μικτές Επιτροπές Εμπειρογνωμόνων των κοινωνικών εταίρων. Επίσης, έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε πολλά άτυπα και επίσημα Fora της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οργανισμών. Έχει αναλάβει κατά καιρούς δημόσιες θέσεις. Ειδικότερα, έχει διατελέσει δύο φορές Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υποδιοικητής του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων-Ο.Γ.Α., Πρόεδρος του Συμβουλίου Κοινωνικής Ασφάλισης, Πρόεδρος του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Επίσης, έχει διατελέσει επί μία δεκαετία Αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών "ΙΣΤΑΜΕ-Ανδρέας Παπανδρέου".
