Ενώ η Εγκληματολογία θα έπρεπε να μελετά τις διαδικασίες που μετασχηματίζουν πράξεις, συμβάντα και κοινωνικές συγκρούσεις σε "εγκληματικά" γεγονότα, όπως εξάλλου τις ηθικές, δικαιικές και καθημερινές απόψεις για το καλό και το κακό, την τάξη και την αναταραχή, τη συμβατική συμπεριφορά και την παρέκκλιση, περιορίστηκε στο να αναζητεί διαρκώς αιτίες για το κακό, την αναταραχή, την παρέκκλιση και το έγκλημα. Η ένταξη του Ποινικού Δικαίου στα ερευνητικά της αντικείμενα τη βοήθησε να αποδεσμευθεί από τη μελέτη του "προσωπικού και κοινωνικού ελλείμματος" και της έδωσε μια σύγχρονη δυναμική, δραστηριοποιώντας το τρίτο τμήμα της, την Κοινωνιολογία του Ποινικού Δικαίου.
Η Έφη Λαμπροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνιολογία του ποινικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld της Γερμανίας και διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Freiburg i.Br. της Γερμανίας στην εγκληματολογία. Από το 1983 μέχρι το 1987 ήταν επιστημονική συνεργάτις της ερευνητικής ομάδας εγκληματολογίας του Ινστιτούτου Max Planck για αλλοδαπό και διεθνές ποινικό δίκαιο στην ίδια πόλη. Από το 1992 ανήκει στο διδακτικό επιστημονικό προσωπικό του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, και εργάζεται στο Τμήμα Κοινωνιολογίας. Έχει ασχοληθεί με θέματα αντεγκληματικής και σωφρονιστικής πολιτικής, Κοινωνιολογίας των οργανώσεων, με ιδρυματικές/ εγκληματικές υποκουλτούρες και με θέματα κοινωνιολογίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε σχέση με την προβολή της βίας και της εγκληματικότητας.
