Στην δίνη των καιρών μας αλληλοεμπλέκονται τα κοινωνικο-πολιτικά και πολιτισμικά προβλήματα σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και εθνικό (ελληνικό) επίπεδο. Γι’ αυτό και οι κοινωνιολογικές μελέτες και τα άρθρα του έργου είναι εξαιρετικά ποικίλου περιεχομένου, σύγχρονου, αλλά και ιστορικού, όταν η ιστορία έχει συντελέσει στην διαμόρφωση του παρόντος. Τα άρθρα είχαν δημοσιευθεί στον Τύπο κατά την δεκαετία του 2000 με αφορμή και την τότε επικαιρότητα, άλλ΄ οι προβληματισμοί που θίγονται εξακολουθούν κατ’ ουσίαν να υπάρχουν και σήμερα, ίσως από διαφορετική οπτική γωνία, ίσως και πέρα από το παρόν.
Ένα κεντρικό θέμα του έργου είναι, εκτός άλλων, μακριά από εθνοκεντρικές θεωρήσεις, ο ιστορικο-κοινωνιολογικός εντοπισμός της πολιτισμικής θέσης της Ελλάδος στον κόσμο και ειδικά σε σχέση με την σύγχρονη εξέλιξη του δυτικού κόσμου? στην διερεύνηση αυτή συνέβαλε και η δεκαετιών εμπειρία του συγγραφέως σε δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Κεντρική σημασία αποδόθηκε επίσης στην κυριαρχία του σημερινού μεταλλαγμένου καπιταλιστικού συστήματος, γεγονός που έδωσε την βάση κριτικής ανάλυσης παγκοσμίων κινδύνων και των ευρωπαϊκών διαστάσεών τους (επιβολής ανελευθερίας, λιτότητας, ανέχειας, περιβαλλοντικής καταστροφής κ.α.) και της αναζήτησης κάποιων λύσεων.
Καίριο μέλημα του συγγραφέως -σε όλο το συγγραφικό του έργο- είναι η σαφής και κατανοητή διατύπωση απόψεων και η αποφυγή δυσνόητων αφαιρετικών κατασκευών και αφηρημένων εννοιών, όσον θεωρητικό χαρακτήρα και αν έχουν τα αναπτυσσόμενα θέματα. Είναι περιττό να λεχθεί ότι η ύπαρξη θέσεων αντιθέτων από τις υποστηριζόμενες είναι όχι μόνο αυτονόητη αλλά και ευπρόσδεκτη. Η διαλεκτική, ως γνωστόν, γεννήθηκε στην Ελλάδα!
Ο Νικήτας Αλιπράντης γεννήθηκε το 1941 στη Σπάρτη. Φοίτησε στο τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εν συνεχεία στο τμήμα Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ίδιου Πανεπιστημίου. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Ανωτέρων Ευρωπαϊκών Σπουδών του Στρασβούργου και στη συνέχεια (1967-1970) στα Πανεπιστήμια της Κολωνίας και της Τυβίγγης. Είναι αριστούχος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, στο οποίο το 1988 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Από το 2000 είναι ομότιμος καθηγητής του ίδιου Πανεπιστημίου. Παραμένει όμως μέλος του Εργαστηρίου Κοινωνικού Δικαίου και εξακολουθεί να διευθύνει διδακτορικές διατριβές. Ο Νικήτας Αλιπράντης εξελέγη το 1982 καθηγητής και στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο οποίο δίδαξε Εργασιακό Δίκαιο (Ελληνικό και Διεθνές), Δίκαιο Κοινωνικής Ασφάλειας και Κοινωνιολογία του Δικαίου. Με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε στο πανεπιστήμιο αυτό το Εργαστήριο Συγκριτικού και Ευρωπαϊκού Εργασιακού Δικαίου. Από το 1996 μέχρι το 2008 ήταν ανεξάρτητος εμπειρογνώμων, μέλος (αντιπρόεδρος 2001-2006) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης. Με την ιδιότητα αυτή έχει μετάσχει σε διάφορες αποστολές σε Ευρωπαϊκά Κράτη οι οποίες απέβλεπαν στην επίλυση ζητημάτων συνδεομένων με την μη κύρωση ή την μη (ή ελλιπή) εφαρμογή διατάξεων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη. Με την ιδιότητα του ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα έχει μετάσχει σε ερευνητικές επιτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από το 2004 μετέχει στη γαλλογερμανική ομάδα πανεπιστημιακών που οργανώνει μεταπτυχιακά σεμινάρια κοινωνικών επιστημών σε αφρικανικές (υποσαχάριες) χώρες. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Εργασιακού Δικαίου). Είναι επίσης μέλος της ελληνικής και γαλλικής εταιρείας Δικαίου της Εργασίας και Κοινωνικής Ασφαλείας, της ελληνικής εταιρείας Διεθνούς Δικαίου, της γερμανικής εταιρείας Φιλοσοφίας Δικαίου και Κοινωνικής Φιλοσοφίας, της γερμανικής εταιρείας Κοινωνιολογίας του Δικαίου, της γαλλικής εταιρείας Συγκριτικής Νομοθεσίας κ.ά. Έχει συγγράψει πλήθος μελετών σχετικών με την κλιμακωτή δομή του δικαίου, την κοινωνιολογική εξέταση των εξελίξεων στον χώρο των συλλογικών διαπραγματεύσεων στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες, την εμπειρική έρευνα του φαινομένου της κατ' οίκον εργασίας και του βαθμού προστασίας αυτής και γενικότερα τη θεωρητική κοινωνιολογία και τη θεωρία του δικαίου. Έχει επίσης συγγράψει μελέτες για τις ατομικές και συλλογικές σχέσεις εργασίας καθώς και τα ευρύτερα κοινωνικά δικαιώματα.
